Dinsdag 22 novemberNaar El Calafate
Na het ontbijt wachten we in de lounge van het hotel op het busje dat ons naar het vliegveld zal brengen voor de vlucht naar El Calafate, 1000 kilometer zuidelijker.
We kijken mooi op het meer uit (regen) en werken het dagboek bij en internetten nog even (gratis in het hotel voor de gasten). Op het vliegveld moeten we lang wachten: 2,5 uur vertraging. Het valt ons op dat alle vluchten van Lan op tijd gaan en dat alle vluchten van Austral forse vertraging hebben. Wij hebben mazzel met 2,5 uur.
In El Calafate is het gelukkig droog en schijnt de zon. Het is wel fris, maar dat is niet erg. We zijn ondertussen gewend om pas na 21:00 uur te gaan eten en zijn dan ook erg verbaasd als goed 20:00 uur alle restaurants al vol zitten. Het kost ons moeite een plekje te vinden . Bij de eerste worden we niet geholpen en gaan we na vijftien minuten weg. We eten bij een kleine Italiaan. De biefstuk is niet goed, het lam wel. Zelfde prijzen als in Bariloche. Het is 's avonds tot 22:00 uur licht.
Woensdag 23 novemberNaar El Chaltén
Bij de papieren van de reisorganisatie die we gisteren hebben gekregen, zaten geen bustickets naar El Chaltén. Maar alles is wel geregeld. We hebben een wat ruimere plaats omdat we (toevallig) bij een noodraam zitten. De bus zit vol en vertrekt om 7:30 uur. Het is mooi weer, lichtelijk bewolkt, niet te koud. De prachtige rit voert grotendeels over onverharde wegen, totaal tweehonderddertig kilometer, over de Patagonische steppes langs de grote gletsjermeren Argentina en Viedma. Onderweg zien we een paar mara's (pampahazen), verschillende groepjes guanaco's en een vijftal nandu's (Zuid-Amerikaanse struisvogels). Twintig kilometer voor El Chaltén maken we een fotostop. Prachtig besneeuwde bergen, de Viedma-gletsjer en de toppen van de Fitz Roy. Niet helemaal wolkeloos, maar erg goed te zien. Er zijn hier twee beroemde toppen: de Cerro Torre (3100 meter) en de Fitzroy (3404 meter). Vlak voor het dorp stoppen we bij het informatiecentrum waar we allemaal een kaart krijgen en waar van alles verteld wordt over wat we kunnen/moeten doen. Altijd warme en regenkleding meenemen, want het weer kan hier erg snel omslaan. Ook is het gebied berucht om z'n straffe wind. Het busstation zit bij ons in het hotel, Fitz Roy Inn. Is dat even handig. We maken een rondje door het dorp dat maar weinig voorstelt (het is dan ook het grootste deel van het jaar verlaten) en voelen de koude, harde wind. De zon schijnt nog wel en daardoor is het redelijk aangenaam. Dat het weer snel kan omslaan, merken we na de siësta. De zon is weg en de wolken zijn erg laaghangend. En het sneeuwt zelfs een beetje! We halen onze sjaals, mutsen en handschoenen tevoorschijn voor de wandeling van morgen.
Later regent het en het blijft hard waaien. We drinken zelfgebrouwen bier in een kroegje met gratis popcorn en olienootjes.
We eten vlakbij het hotel. We treffen twee dames die we al eerder in San Pedro en in Santiago hebben ontmoet.
Als we klaar zijn, is het droog, is de wind gaan liggen en is het opgeklaard. Hoger in de bergen heeft het gesneeuwd.
Donderdag 24 novemberEl Chaltén - Fitz Roy
Een wandeldag. Het heeft 's nachts in de bergen gesneeuwd en er is laaghangende bewolking. Weinig uitzicht. Om 9:00 uur vertrekken we in de (mot)regen. We maken de wandeling 'Fitz Roy' waar je, als het helder is, de berg mooi moet kunnen zien. Het eerste anderhalf uur stijgen we driehonderdvijftig meter. Als we omhoog gaan, houdt het snel op met regenen en er is geen wind. Heerlijk wandelweer dus. We zien een zwarte specht met een knalrode kop en een witborstcaracara die net een andere vogel heeft gevangen. Hij is de veertjes nog aan het plukken. Mooie vergezichten over het dal met de rivier en het dorpje. De Fitz Roy is redelijk te zien en ook de vlakbij gelegen gletsjer Pedras Blancas. Regelmatig horen we een enorm gerommel als er stukken van de gletsjer afbreken. We zien dat echter niet. Het is hier duidelijk nog vroeg in het seizoen. Alles is nog niet zover uitgelopen. Wel bloeien er veel bloemen. Later ligt er sneeuw in de berm en zijn er ijzige boomstronken waar we overheen moeten. Op de heenweg komen we amper iemand tegen. We moeten hetzelfde pad terug, dus we kunnen kiezen wanneer we teruggaan.Bij het Rio Blanca-punt, een kleine drie uur verder, besluiten we nog naar Lagune de los Tres te lopen, vierhonderd meter hoger. Na tweehonderd meter en een half uur verder wordt het pad echt slecht en glibberig en draaien we om en gaan terug naar beneden. Het begint te sneeuwen. Dan komen we veel mensen tegen die allemaal nog omhoog gaan. Wij vonden dat we al laat waren. We zien twee condors hoog boven de rotsen zweven.
Als we bij het beginpunt aankomen, begint het weer te regenen. We hebben tweeëntwintig kilometer gelopen en zijn zeven uur onderweg geweest.
Na wat biertjes gaan we dicht bij het hotel eten vanwege de regen. Nu gaan we naar Fitz Roy Restaurant dat bij ons hotel hoort. Lia kiest een of andere plaatselijke specialiteit, maar die is er niet. Als Martijn's keus, lamsvlees, er ook niet is, stappen we op en gaan naar La Casita aan de overkant waar we gisteren ook gegeten hebben. Het lamsvlees komt op een kleine parrillade (een oventje met kooltjes) op tafel met allerlei verschillende stukjes lam. Lekker.
Vrijdag 25 novemberEl Chaltén - Fitz Roy
Vandaag wandelen we naar de gletsjer Grande, twintig kilometer heen en terug, zes uur onderweg. Wat minder hoog dan gisteren. En meer regen. Het begint goed, maar bij de gletsjer regent het. De gletsjer ligt verder weg dan wij verwacht hadden, aan de overkant van het meer, en door het slechte zicht, niet goed te zien. Wel een paar mooie ijsbergjes in het meer. Onderweg zien regelmatig wat grote konijnen (of zijn het hazen), een hele zwarte specht en een paar condors, hoog in de lucht. Het pad is wat modderiger, wel vlakker dan gisteren. Geen zicht op de berg Cerro Torre. Jammer. Wel een lekkere wandeling.
's Avonds eten we in het café. We bestellen een schotel met gerookte hapjes. Lekker met zalm, forel, hert, everzwijn, kaas, worst, kaassausje en wat groente in olie en knoflook. Het regent weer in het dorp. Dat doet het elke dag tegen de avond.
Zaterdag 26 novemberNaar El Calafate
Met de bus terug naar El Calafate om 6:30 uur. Het regent nog steeds (en heeft dat volgens ons de hele nacht gedaan), maar onderweg houdt dat snel op en gaat de zon schijnen. Dat mooie zicht van de heenweg op de bergen is er vandaag niet. Onderweg zien we weer verschillende groepjes nandu's, ibissen en roofvogels en wat guanaco's.Tegen twaalven zijn we terug in hostería Posta Sur. We zetten de spullen op de kamer en gaan het dorp in. We kopen een boek met plaatjes over de dieren en planten van Patagonië, die we verschillende gidsen al hebben zien gebruiken. Het is zonnig met een harde wind. Bevalt ons toch beter dan de regen. Daarna gaan we naar Laguna Nimez (entree twee hele pesos) en lopen in een uur een rondje om het meer. We zien veel ibissen, grote ganzen, flamingo's, eenden, zwanen en roofvogels. Er is zelfs een havik die ons aanvalt, waarschijnlijk heeft hij vlakbij een nestje. Hij raakt ons niet, maar scheert vlak boven onze hoofden.
Tegen zessen gaan we wat drinken en kijken uit naar Wilma en Jan. We hebben ergens om 19:00 uur afgesproken, maar we zien ze al eerder lopen. Onder het drinken vertellen we elkaar van de afgelopen weken. We zijn op veel dezelfde plaatsen geweest en dat maakt het extra leuk. We eten nog wat en dan is het alweer tijd voor het afscheid. Het was erg gezellig.
Zondag 27 novemberEl Calafate - Perito Moreno
We gaan eindelijk naar de Perito Moreno. Daar hebben we eigenlijk al jaren naar uitgekeken. Maar jaren geleden was het hier zo duur, dat we toen niet gegaan zijn.
Eerst moeten we tachtig kilometer met de bus. We worden stipt op tijd opgehaald. Hadden Wilma en Jan een gids die geen Engels wilde praten omdat er maar drie Engelssprekenden zijn, wij treffen een betere. Wij zijn de enige Engelstaligen en ze heeft speciaal voor ons de stoelen achter haar gereserveerd, zodat ze makkelijk met ons kan praten. Als de Perito Moreno in zicht komt, begint de rest van de bus (achttien man) te klappen. Waar klappen ze nou voor? Stelletje malloten!
Bij de eerste stop zijn we nog zes kilometer van de gletsjer verwijderd en we zien er maar een klein stukje van, maar de aanblik is overweldigend. Wat een sneeuw/ijsmassa. We gaan eerst met een bootje over het afgesloten meer. De gletsjer is zo speciaal omdat hij niet in het water uitkomt, maar op het land. Daardoor wordt een deel van het meer afgesloten van de rest. Het waterpeil stijgt hier veel meer en er is nu een verschil van vier meter. Als het teveel wordt, breekt de dam op een gegeven moment door.
Het is een grijze lucht, maar de zon schijnt wel en er is geen wind. Heerlijk weer. De aanblik is fantastisch. Al dat wit met die prachtige blauwe stukken erin. Geweldig. Op het eind zien we een stuk afbreken, maar dan zijn we te laat om dat vast te leggen. We zijn bezig met het filmen van het opspattende water als er vlakbij nog een stuk afbreekt. En dat staat er dus wel goed op. Er drijven wat ijsbrokken op het water, afgebroken stukken gletsjer.
We rijden verder naar het uitzichtpunt. Hier hebben we twee uur om bij de verschillende punten rond te kijken. De ene kant staat loodrecht omhoog, de ander is meer gevarieerd. We gaan naar de noordkant waar de gletsjer het land opkomt. Overal kraakt het en lekt er water. Regelmatig hoor je knallen als er kleine stukken in het water plonsen. Het lijkt op vuurwerk. Wij wachten op de grote stukken. We staan op een goede plaats, want er vallen veel stukken naar beneden. Met veel geweld glijden ze in het water, soms een grote vloedgolf veroorzakend. Het is geweldig spectaculair. Je hoort het eerst knallen, snel rondkijken, wat waar gaat glijden en toestel in de aanslag. Een paar vallende brokken hebben we goed op de foto en video. Erg de moeite waard.
We zien wat mooi gekleurde vogeltjes, drie papegaaien, wat condors en haviken. Een hele dag zijn we onderweg geweest: van 10:00 uur tot 18:00 uur.
's Avonds eten we bij La Cocina. Erg goed.
Maandag 28 novemberEl Calafate - Upsala-gletsjer
Excursie naar de Upsala-gletsjer. Weer een stukje met de bus en dan op een boot. Wilma had het over een hele grote boot met wel driehonderd man. Wij hebben een veel kleinere die maar half vol is, een man of vijftig. Wel lekker. Goed 8:00 uur vertrekt de catamaran. Hij (of zij) vaart lekker snel. We krijgen een ontbijt geserveerd. Dat wisten we niet, maar al snel zal blijken, dat we meer van deze dag niet weten.
Het eerste stuk is niet spannend. Dat komt als de eerste ijsbergen in zicht komt. Die is nog vrij klein, maar al snel volgen hele grote. En steeds meer. Fascinerend. Sommige zijn erg blauw, sommige helemaal geaderd en sommige hebben een onderdoorgang.
Het is bewolkt weer.
Soms gaat de boot erg langzaam om ons te laten fotograferen of als er teveel ijsgang is. Bij de Upsala-gletsjer liggen we een hele tijd stil. Erg, erg indrukwekkend. Wat een ijsmassa. Dan varen we verder naar Estancia Cristina. Volgende verrassing: we gaan met vierwielaangedreven auto's naar Refugio Upsala. Prachtig landschap. Wat hazen, condors, andere vogels en wilde paarden. Bij de Refugio (een keet) lopen we een stukje voor nog een aanblik op de Upsala. Het is hier boven zo winderig, dat we moeite moeten doen om overeind te blijven. Fris windje. Bij de Refugio krijgen we een kopje wortelsoep met een broodje (verrassing). Daarna weer een uur terug naar de Estancia. Daar krijgen we een lunch (verrassing). En wat voor een. Empanada's, broodjes, lam, kip, salade, wijn (alles zoveel als je wilt), karameltoetje, appeltaart met room, koffie en thee. Pfff. We kijken nog even in het museum, dat weergeeft doe de familie hier vroeger leefde en boerde.
Het is al half zes als we de terugreis aanvaarden. Om 20:00 uur zijn we weer in het hotel. Na het douchen gaan we nog wat drinken. Honger hebben we niet. Voor de smaak nemen we een schoteltje met ham (erg lekker) en kaas. Voor de wc krijg je een sleutel mee die ergens buiten staat.