Dinsdag 15 novemberPucón - N.P. Huerquehue

Het is zowaar een stuk lichter buiten dan gisteren en er zijn veel meer bergen te zien. Het is niet helder, maar het lijkt ons uitstekend wandelweer. Daarom rijden we na het ontbijt naar N.P. Huerquehue, zo'n 35 kilometer verderop. Onderweg zien we nog veel meer knalgele brem. We ruiken hem zelfs in de auto met de ramen dicht. Het nationale park heeft zeventien lagunes en kleine meren. De ingang (2200 pesos p.p.) is bij het Tinquilco-meer op 750 meter. Om bij de meren Chico, Verde en Toro te komen, zullen we ruim zeven kilometer moeten lopen (en ook weer terug) en ruim vijfhonderdvijftig meter moeten klimmen.
Het pad is goed en alles staat prima aangegeven. We zien een enkele andere wandelaar. Eerst gaan we vierhonderd meter het pad af voor de waterval Nido de Águila waar water genoeg is voor een mooi gezicht. Het pad gaat gestaag omhoog en omdat het gisteren zo geregend heeft, zijn sommige stukken enorme modderpoelen. Het is erg groen. Veel kleine vogeltjes die veel geluid maken.
Eerst komen we bij Chico, dan gaan we door naar Verde en Toro is het laatste meer. Bij Chico mogen we niet de lange kant nemen, omdat daar teveel sneeuw ligt. Er ligt ook sneeuw op het pad tussen de meren Verde en Toro. Het weer wordt beter en soms zien we zelfs de zon. Bij de uitzichtpunten zien we op de terugweg zowaar de Villarica-vulkaan goed liggen. Er ligt wel een band bewolking om z'n middel maar de top is goed te zien. Er komt rook uit.
We zien prachtig gekleurde kevertjes, nog meer ibissen, de meren zijn erg helder. Veel araucarias, bomen die tussen de vijfhonderd en duizend jaar oud zijn.
Op de terugweg bekijken we waterval Trufulco. Nog meer water. Onderaan gekomen, blijken er ineens honderden campinggasten aangekomen te zijn met talloze tentjes. Bijna allemaal schoolkinderen. Totaal hebben we vijf uur gelopen.
In Pucón is de Villarica-vulkaan niet te zien door de wolken. Het is wel zonnig en meteen warm. Maar als we eenmaal op een terras zitten, trekt het snel weer dicht. We eten schelpdieren en zeepaling.
Alles bij elkaar een prachtige dag.

Woensdag 16 novemberNaar Puerto Varas

Het regent weer. Hadden wij gisteren even mazzel. Vandaag rijden we verder naar het zuiden, naar Puerto Varas, zo'n 320 kilometer. Het weer wordt beter.
Weer hebben we een 4* hotel en een kamer met meerzicht. Het is droog, maar de bergen aan het meer zien we niet door de wolken.
We kuieren het dorpje door, maar niet zo lang. We hebben morgen nog een hele dag. In het hotel drinken we een pisco sour die we aangeboden krijgen. We zitten mooi te kijk in de serre aan de straatkant waarbij we prachtig zicht hebben op het meer. Even later wordt onze huurauto opgepikt door iemand die moeilijk te verstaan Spaans spreekt. Het zal allemaal wel goed komen.
's Avonds eten we bij restaurant El Mercado. Het eten (vis) is prima, maar het is erg commercieel. Als je niet uitkijkt, sta je binnen twintig minuten weer buiten. Ze raden allerlei duurdere gerechten en drankjes aan dan wij gekozen hebben en die wij niet nemen. Bij het afrekenen zegt de mevrouw dat de service niet inclusief is en dat die 10% is. Bij meenemen van het geld, zegt ze het nogmaals en als ze het wisselgeld geeft nog een keer. We vinden de service niet meer goed en stoppen de tip (10% is normaal) die al klaar ligt, weer in onze portemonnee. We vragen ons af of ze dat tegen iedereen zegt of alleen tegen ons, de enige buitenlanders hier.

Donderdag 17 novemberPuerto Varas

Een rustige dag in Puerto Varas. Het weer is zo zo. Soms wat regen, soms wat zon, soms wind. Zo weet je echt niet wat je aan moet trekken. We wandelen uitgebreid het langgerekte dorp door en winkelen wat. Verder pakken we de koffers opnieuw in, doen een wasje, maken de schoenen schoon, internetten en laden batterijen op. Een klusjesdag.
's Avonds drinken bij pub Pim's bier tijdens happy hour. Maar dat geldt blijkbaar niet vandaag. Maakt niet uit. Het is er wel gezellig en we zien verschillenden mensen Mexicaans eten. Dat ziet er zo goed uit, dat wij dat ook doen. Heerlijk. Jammer, dat we hier gisteren ook al niet waren. Na 21:00 uur loopt het aardig vol met 'plaatselijken'.

Vrijdag 18 novemberNaar San Carlos de Bariloche (Argentinië)

Vandaag gaan we met een tour naar Bariloche in Argentinië. We worden in het hotel opgehaald en gaan eerst een stuk met de bus naar Petrohué. In het begin zien we de Osorno-vulkaan redelijk liggen. We zien de onderste sneeuwlaag, maar daarna wordt het grijs. Het is allemaal wel commercieel. Je moet 1500 pesos betalen om een stukje in het park te mogen lopen. We geloven het wel en doen dat niet. Ondertussen wordt de bagage naar de boot gebracht en varen we in bijna twee uur naar Peulla. Onderweg zien we een waterval. Niet veel meer, want er hangt laaghangende bewolking. Soms spettert het even. In Peulla moeten we ruim twee uur wachten. Je kunt er lunchen, maar dat willen we helemaal niet. Het regent en we nestelen ons in twee leunstoelen met een boek. Daarna rijden we met de bus naar de grens. Eerst wachten bij de Chileense kant en dan bij de Argentijnse. Het blijft regenen. Een klein stukje varen we weer met een boot en dan weer een stukje met de bus. Dan weer wachten (drie kwartier) op de laatste boot. Het laatste half uur in de bus is het al donker. Wel worden wij gelukkig als eersten bij het hotel afgezet (om 21:45 uur). Het regent nog steeds en het waait hard. In een halve dag is het herfst geworden. Al bij al viel het tegen. We hebben tussendoor lang moeten wachten en we zagen erg weinig door de regen. Het schijnt hier tweehonderdveertig dagen per jaar te regenen en is een dag als vandaag 'normaal'.
's Avonds eten we bij Jauja, een Beiers/Zwitsers uitziend restaurant, zoals die er hier veel zijn. De gerechten komen ook uit die landen en wij genieten er van. Het is weer eens wat anders.

Zaterdag 19 novemberSan Carlos de Bariloche

Het is zowaar helder en zonnig, zodat we alle sneeuwbergen aan de andere kant van het meer kunnen zien. Wel waait het erg hard. Veel witte schuimkoppen op het meer.
Hotel Tres Reyes ligt aan het meer en vanuit de ontbijtruimte kijken we mooi uit over het Nahuel Huapi-meer en de besneeuwde toppen. Het is 12º.
We wandelen uitgebreid de plaats door die vrij groot is. Er zijn veel, heel veel chocoladewinkels (en veel chocoladefondues in de restaurants), veel zoetigheden, veel huizen in chaletvorm, sint-bernardshonden op het plein. De zoete walmen van de chocolade komen uit de winkels en voor een foto van een sint-bernardshond moet je betalen. Ook hier zien we weer koffiebars waar je koffie drinkt al staande aan de bar. En nog steeds geen Nederlanders, die we normaal gesproken altijd en overal tegenkomen. Het is een gezellige plaats. Martijn kijkt voor een shirt, maar ze hebben overal dezelfde en allemaal zijn ze lelijk met van de rare honden en schapen er op. Dan maar niet.
We krijgen een gratis drankje in de hotelbar. Het barmeisje spreekt zo weinig Engels, dat ze ons kamer nummer 'one one one' vertaalt met 'dos dos dos'.

Zondag 20 novemberSan Carlos de Bariloche

Vandaag gaan we 'Circuito Chico' doen. Zestig kilometer langs het Nahuel Huapi-meer met een vrij volle bus met oude mensen. Eerst rijden we naar Cerro Camparario, waar we met een stoeltjeslift naar 1050 meter gaan in acht minuten. Het regent een beetje, maar we kunnen nog genoeg zien. Boven kijken we uit over de meren Nahuel Huapi en Perito Moreno. Het uitzicht is prachtig, veel water, sneeuwbergen en het voordeel van de regen is, dat er een zeer heldere, hele regenboog staat. Heel erg mooi. We zijn net op tijd, want met de minuut trekt het verder dicht. We zijn tevreden: we hebben genoeg gezien en het had veel slechter gekund (maar ook beter uiteraard). We stoppen bij een mooi uitzichtpunt (regen) en bij een kerk waar we uitzicht hebben over het beroemdste hotel van deze streek, Llao Llao. Met de besneeuwde bergen op de achtergrond en de bloeiende gele brem en gouden regen overal in het landschap, en het mooie hotel, is dit een mooi plaatje.
Goed 12:00 uur zijn we weer terug bij het hotel.
Volgens het weerbericht zou het vandaag regenen, dus het valt nog mee. Echt nat zijn we niet geworden.
's Middags regent het wel hard en aan een stuk door. Op deze manier kan het in het voorjaar (mei) weken achter elkaar regenen.
Bij El Pilgrim drinken we een biertje. Een gezellige Ierse pub met verschillende soorten tapbier. We krijgen er een schaaltje pinda's bij en we bestellen een portie nachos met kaas. Erg lekker.
's Avonds eten we bij Familie Weiss, een Zwitsers restaurant. Het eten komt al als we net het eerste slokje van de wijn drinken. Maar dat is het enige minpuntje. We eten overheerlijk met plaatselijke streekgerechten als goulash met pasta en wildzwijn met paddestoelensaus. Erg lekker.

Maandag 21 novemberBariloche

Een lange tocht naar het noorden met een klein busje. Een tocht die 450 kilometer zal worden en elf uur gaat duren.
Het weer is redelijk, droog. Zodra we twintig kilometer buiten Bariloche zitten, schijnt opeens de zon en is het landschap en, dus ook het klimmaat, totaal verschillend. Een hele andere vegetatie en veel en veel droger dan in Bariloche. Erg vreemd. Je kunt bijna een lijn trekken bij die overgang. Eerst rijden we naar Villa La Angostura aan het Lago Nahuel Hapi, een klein dorpje met overwegend houten huizen en winkels. Het heeft een Alpenuitstraling. Maar het regent ondertussen en dan hebben we het snel gezien. Vervolgens nemen we de 'weg langs de zeven meren' naar San Martin de los Andes. Een hele mooie weg met prachtige meren. Het regent nog steeds, maar dat bederft het uitzicht niet echt. Nog steeds veel brem, en zo nu en dan ook oranje calafate, een kleine bessenstruik die later blauwe bessen gaat dragen. We rijden door regenwoud met hoge bomen. Na San Martin rijden we verder naar het noorden naar N.P. Lanin. Ook hier weer hele andere vegetatie en weer droog weer. Vrij kaal, lage bosjes en struikjes. Hier zit meer wild en we zien wat herten, guanaco's, flamingo's, caracara's, haviken en een condor (slechts een klein stipje, maar toch). Twee rivieren komen bij Confluencia samen die totaal verschillende van kleur zijn. Een blauwe en een grijze. Een heel stuk loopt dat mooi langs elkaar voordat ze mengen. Aan de overkant van het meer zien we Bariloche zwaar in de wolken liggen.
's Avonds eten we biefstuk met Hongaarse kip in poestasaus met rösti en zuurkool (waar volgens Martijn teveel kummel in zit en Lia alles mag opeten). Mmmm. Vanavond is het een stuk drukker op straat dan gisteren, omdat het nu droog is.