Vrijdag 14 oktoberNaar Buenos Aires (Argentinië)

In het hotel hebben ze een soort aanbieding: of uitchecken om 10:30 uur, de spullen achterlaten en later oppikken, of de kamer blijven gebruiken tot 18:00 uur en verplicht lunchen in het hotel.
We willen toch eten, want vanavond om etenstijd zitten we op de boot, dus de keus is niet moeilijk.
We wandelen het centrum weer in en zien nog een paar andere oude auto's. Sommige zullen nooit meer rijden. Een aantal ziet er echt goed uit, maar de meeste zijn gammel. Het is een stralende dag, alleen maar blauwe lucht, maar wel een aardig windje. In de wind is het fris, een beetje wind is lekker, zonder wind eigenlijk weer te warm. We dwalen door de straatjes waarvan de stenen in een paar wel heel grof gelegd zijn. Het is alles bij elkaar wel een aardige plaats. Weinig toeristen nog. Men is duidelijk bezig om alles gereed te maken voor de komende zomer. Het is nu lente: de bomen lopen uit, de brem en de blauwe regen staan in bloei, veel pollen in de licht, waardoor we veel meer niezen dan gebruikelijk.
Na de lunch maken we het ons gemakkelijk bij het zwembad en gaan zonnen, zwemmen en lezen. We zijn ruim op tijd in de haven voor de boottocht naar Buenos Aires waar we 40 pesos tax moeten betalen. Waarom verrekenen ze dat nou niet gewoon in de prijs?
In Argentinië is het weer een uur vroeger en hebben we nu vijf uur tijdsverschil met Nederland.
Zowel de grens voor Uruguay als voor Argentinië is aan de Uruguaanse kant. We krijgen een paar onleesbare stempels en dat is het. Geen papiertjes, niks. Lekker makkelijk. We horen voor het eerst in twee weken twee mannen Nederlands praten.
Aan de Argentijnse kant (de boottocht duurt drie uur) pinnen we meteen geld. Voor het wisselkantoor staat een grote rij, zodat onze overgebleven Uruguaanse pesos even moeten wachten. De rest van de reis kunnen we ze echter niet meer inwisselen en dus blijven we er mee zitten. Maar het is slechts € 6, dus dat valt mee.

Zaterdag 15 oktoberBuenos Aires

Zoals altijd hebben we een ontbijtbuffet. En ook nu eten er mensen weer een hoop dingen die ze opgeschept hebben, niet op. Maar deze kwamen dan ook om 8:00 uur 's morgens met een zonnebril op binnen.
Het is wederom blauw en lekker warm. Niet té. We wandelen eerst door de grote winkelstraat, de Florida, maar die ligt nog in de schaduw en dat is wat fris. Daarom gaan we eerst naar de 9 de Julio, de breedste straat ter wereld (140 meter breed). De obelisk is 67 meter hoog en een kopie van die van de Place de la Concorde in Parijs. Aan de straat staat het beroemde Teatro Colón uit 1882 en daar achter ligt Plaza Lavalle. Hier proberen ze onze zakken te rollen, maar daar trappen we niet in. In het park ligt het paleis van Justitie. Daarna wandelen we uitgebreid door de Avenida de Mayo. Veel mooie gebouwen met torentjes en tierlantijntjes. Een mooie straat. We gaan koffie drinken bij Tortoni, een beroemd café uit 1856. Een café vol met oude glorie. Hier kwamen schrijvers en intellectuelen uit de hele wereld. Heel leuk en lekkere koffie. Daarna gaan we naar de Plaza del Congreso, een enorm plein met fontein en pompeuze beelden, waaronder een replica van de Denker van Rodin. In het enorme parlementsgebouw Congreso National (zestig meter hoog) zetelt de senaat en de Tweede Kamer. Het bekendste plein in de stad is het Plaza de Mayo met veel palmbomen, vijvers en lantaarnpalen. En het Casa Rosada uit 1870, nu het officiële presidentsgebouw (van oorsprong het hoofdpostkantoor). Op het presidentieel balkon links heeft Evita Perón staan zwaaien voor honderdduizenden Argentijnen.
's Middags is er sluierbewolking en op het eind van de middag wordt het weer blauw. Dan lopen we helemaal naar de wijk Recoleta. Hier wonen de welgestelden in de meest prestigieuze herenhuizen. Wij komen voor de Cementerio de la Recoleta, een groot en beroemd kerkhof. Hier staan graftombes en kapelletjes die soms de omvang hebben van een huisje. Het is te vergelijken met Père Lachaise in Parijs. Er liggen beroemdheden als Evita Perón en Mitre. Aan het begin is een plattegrond en zoeken we naar Evita. Buiten staan er in het weekend allerlei kraampjes en de mensen liggen in het gras.
's Middags zijn veel winkels dicht. In het centrum blijven ze wel open tot 21:00 uur. Maar ook alle cafeetjes zijn dicht. Dat merken we als we om een uur of vijf wat willen gaan drinken. Uiteindelijk zien we een pub, maar dat is meer een cocktailbar met harde muziek en duur bier. We gaan verder en zien een soort bruin café. Binnen zien we alleen maar dames en allemaal hebben ze een glaasje water voor zich. Het is er doodstil en het ziet er vreemd uit. We staan erg snel weer buiten en gaan aan de overkant bij La Barra zitten. Dat is meer een snackbar, fel verlicht, maar we zitten voor het raam, zodat we aan de overkant alles goed kunnen bekijken. Veel gebeurt er niet. Er komen drie winkelende mannen die naar binnen gaan en ook zij staan meteen weer buiten.
's Avonds eten we bij een Japanner vlak bij het hotel. We wilden eigenlijk eten bij Avilar Bar op de Avenue de Mayo, maar daar is alles gereserveerd.

Zondag 16 oktoberBuenos Aires

We gaan naar San Telmo, een van de oudste wijken van de stad. 's Zondags is er een antiek/rommelmarkt rond de Plaza Dorrego. Erg gezellig. Overal hoor je tangomuziek. Er wordt ook veel op straat gedanst. Leuke buurt. We lopen door naar de havenwijk La Boca, een van de bekendste en oudste volksbuurten van Buenos Aires. We zien het grote voetbalstadion van Boca Juniors, één van de beste clubs van het land en dé club van Diego Maradonna.
Verder is het enige interessante één straatje: El Caminito. Een bekende Argentijnse schilder kreeg rond 1920 het idee om de huizen in de buurt op te knappen en op te vrolijken. Het grauwe straatje veranderde in één van de meest kleurrijke straten van Argentinië. Het is er wel erg commercieel met allemaal kraampjes. Onderweg zien we regelmatig oude, opgedirkte dametjes, de gegoede burgerij.Na de siësta drinken we weer een biertje in La Barra en zien aan de overkant weer mensen uit de bruine kroeg vluchten.
We lunchen in een typisch lokaal tentje en gelukkig kennen we ondertussen genoeg Spaans om ons te redden. Er zijn verder geen toeristen en het is er erg goedkoop: voor een kipschotel met aardappels en heel veel knoflookboter, spaghetti met roquefortsaus en een liter bier betalen we slechts € 5. Het is er erg druk en gezellig.
We eten 's avonds aan de overkant van het hotel bij een parrillade. We bestellen een steak sirloin, lomo en spareribs. De biefstuk is de beste tot nu toe. De ribbetjes snijden ze hier anders dan bij ons, namelijk overdwars, zodat je tegen het merg aankijkt. Een andere gast krijgt me een partij vlees, waarvan Martijn zegt dat hij het niet op zou krijgen. Dat zegt genoeg. Volgens ons is het wel een kilo. Die man zelf moet er ook om lachen.

Maandag 17 oktoberNaar Puerto Madryn

Om 7:05 uur vertrekt ons vliegtuig naar Trelew. We zijn voor zessen op het vliegveld. En de vertrekhal is helemaal, maar dan ook helemaal afgeladen met mensen. Volgens de bordeninfo moeten wij rij 9 hebben, zowat de kortste. Maar het schiet voor geen meter op en tegen de tijd dat wij aan de beurt zijn, is de vlucht gesloten. Men zegt dat we ergens anders hadden moeten gaan staan, maar dat had ook niets uitgemaakt, want alle rijen zijn lang. 's Middags gaat er ook nog vluchten en hopelijk kunnen we dan mee: we komen op de wachtlijst. Uiteindelijk komen we tot de conclusie dat we door de reisorganisatie gewoon te laat zijn afgezet bij het vliegveld. Overdag valt een uur te doen, maar 's morgens met het zakenverkeer kunnen ze het gewoon niet aan. We hadden weinig plannen voor vandaag, de vlucht, internetten en het stadje verkennen. We gaan internetten (we willen de late bus uit El Chalten om laten zetten naar een vroege) en gaan uitgebreid in de zon liggen. De vlucht van 16:10 uur zit vol en daar kunnen we niet mee mee. Dan snel naar de volgende (en laatste van vandaag) om 17:10 uur. Er is ook nog een Argentijn die mee wil en een hogere prioriteit heeft. Uiteindelijk, vlak voor tijd, als iedereen al is ingestapt, komt het verlossende woorden en blijken er twee plaatsen over, die wij krijgen toebedeeld. Uiteindelijk landen we om 19:30 uur en tot onze verbazing is de bagage er en ook staat er een bus op ons te wachten (die meer mensen meeneemt). Alles blijkt toch geregeld.
Het is een echte reisdag geworden en dat hadden we niet op deze manier ingepland. Gelukkig hebben we niet bij hoeven te betalen.

Dinsdag 18 oktoberPuerto Madryn - Peninsula Valdés

Tegen achten worden we opgehaald voor een excursie naar het schiereiland Valdés. Hier leven grote aantallen zeehonden, zeeleeuwen en zeeolifanten. Dit schiereiland heeft kilometers lange ongerepte natuur en stilte. Er woont bijna niemand. Van juni tot november zijn er walvissen in de baai, waar Puerto Pirámide ligt. En in de zomer komen er ook pinguïns langs.
Wij zitten in een Engelstalige bus met negentien mensen terwijl in de Spaanssprekende bus vierenveertig mensen zitten. Omdat het walvisseizoen is, kunnen we een boottocht in de baai maken om ze van dichtbij te bewonderen. Voor het geld hoef je het niet te laten: € 14 p.p. En dan doen we dus ook niet. We moeten even wachten, want er mogen maar vijf boten tegelijkertijd in het water zijn. De eerste walvissen zien we vanaf de kant in de verte al blazen. De boten worden op een trailer met een tractor in en uit het water geduwd/getrokken. We zijn nog maar net aan het varen of we zien een walvis hoog het water uitspringen. Het is wel een eind weg, maar het is een erg indrukwekkend gezicht. We zien veel walvissen. Sommige heel dichtbij, zodat je de pokken goed kunt onderscheiden. Veel spuiters, een paar hele mooie staarten. Lia zet de camera op de repeteerstand, zodat er oneindig foto's gemaakt kunnen worden. Hierdoor krijgen we o.a. een hele mooie foto van een druipende staart. De jonge franca's (de walvissoort die hier zit) zijn zwartwit en hebben daardoor wel wat weg van orka's. Maar die zitten hier nu niet.
Na de boottocht rijden we verder dwars over het schiereiland. De vegetatie is vrij saai, wat lage struikjes, wat helmgras. Veel schapen. Ook zien we verschillende guanaco's (lama-achtig), rhea's (nandu-achtig) en mara's (Patagonische pampahaas) en wat uiltjes. Het weer is zonnig, een strakblauwe lucht, maar er staat een frisse wind. Uit de wind en in de zon is het knap warm, maar in de wind heb je een jack nodig. Bij de lunch bestelt Lia mosselen. Men komt speciaal terug om te zeggen dat ze dan schelpen krijgt en of dat goed is. Ze krijgt zeven hele grote schelpen met een ander soort mossel als bij ons. Erg lekker.
Aan de oostkant van het schiereiland zitten wat Magelhaenpinguïns. Sommige heel dichtbij. Zij hebben een lekker plekje uit de wind gezocht. Wat meer naar het zuiden zitten zeeolifanten. De mannetjes bestaan uit 4000 kilo blubbervet. En dan die neuzen! Wat een lelijkerds. Het is laag water en ze liggen op het strand te liggen. Soms is er een hoop herrie, gerommel, geboer, gegrom en het kletsen van het spek als ze gaan verliggen. Ze zijn er in alle maten, van heel groot tot heel klein.
Om 19:00 uur zijn we weer in het hotel. Snel douchen en dan zoeken we een kroegje op om een biertje te drinken. We eten bij La Estrele, een beetje rare tent. Ze sturen veel mensen weg, terwijl er volop vierpersoons tafels beschikbaar zijn (en die de hele avond niet worden gebruikt). Martijn bestelt een parrillade, maar krijgt hem niet. Deze is voor twee personen, wordt netjes verteld, en hij kan beter losse stukken vlees bestellen.