Maandag 9 maartTiwai Island
’s Nachts om 3:00 uur worden we wakker van de regen. We gaan ongekleed naar buiten. We waren voorbereid en hadden de buitentent al half op de tent gezet. Nu hoeven we deze alleen maar een stukje door te trekken. De andere die niet onder een afdak staan, hebben dat niet gedaan en moeten nu wat meer doen om het droog te houden.
Voor het ontbijt maken we een twee uur durende wandeling in kleine groepjes met een gids. We vertrekken een half uur te laat. We zien een stuk of vijftien apen, franjeapen en dianameerkatten, een geelhelmneushoornvogel, een mooi gekleurde spin en een roodbuikhoningzuiger.
Na het ontbijt van pannenkoekjes gaat de ochtendgroep kanoën. De bedoeling was een vertrek om 10:00 uur, maar het wordt 10:30 uur, 11:00 uur en om 11:45 uur vertrekken ze uiteindelijk.
We doen het lekker rustig aan, zetten een paar stoelen buiten het afdak in de schaduw. We lezen wat, kijken om ons heen.
Om 16:00 uur is het onze beurt voor de kanotocht. We zijn met vijf gasten, twee boten en twee bootsmannen die de kano’s voort duwen. Het is een prachtig gebied met veel groen en rotsen in het water. We zien een geelhelmneushoornvogel, een aap, witborstaalscholvers, vliegende neushoornvogels, een kaalkopkiekendief, wat kleine rotsvorkstaartplevieren. Het is heerlijk ontspannen. Wel moeten we ergens uitstappen en een stukje over rotsen lopen. De kano’s worden door de bootsmannen op het hoofd overgebracht. Lekker.
Het regent vannacht al om 22:00 uur en de bui is een stuk heviger dan gisteren. Gelukkig blijft alles in de tent droog.

Dinsdag 10 maartNaar Freetown Peninsula
In het donker breken we de tent af en na het ontbijt, dan is het weer licht, sjouwen we alle spullen naar de waterkant waar de boot natuurlijk een half uur op zich laat wachten. Hij wordt leeg gehoosd, droog geveegd en dan varen we het kleine stukje schuin naar de overkant.
Om 8:00 uur vertrekken we voor de lange rit naar Freetown Peninsula.
Het eerste stuk weg is smal en onverhard. Soms komen er grote vrachtwagens van de andere kant en moet een plaatsje om te passeren gezocht worden. Over de eerste twintig kilometer doen we anderhalf uur.
Daarna is de asfaltweg goed. We stoppen een paar keer: op de markt, bij een benzinestation en voor de laatste trucklunch.
We zitten niet in Freetown zelf, maar aan River No. 2 Strand. Een mooi zandstrand met veel gekleurde leunstoelen. Het ziet er gezellig uit. De mensen zetten hun tenten op op het strand, maar wij (en Kylie) nemen een upgrade en krijgen een huisje. Een eigen badkamer, goede bedden, lekker veel ruimte en een fan. Het uitzicht vanuit de voordeur is fenomenaal: stukje strand met gekleurde stoelen, zee, hagelwit schiereiland met enkele hutjes. Mooie plaats voor afsluiting van de vakantie.
We halen het bier uit de koeling van de truck en vallen neer in de stoelen op het strand. Tanja krijgt onze laatste. We eten op het strand en later zit bijna iedereen met een koud biertje te genieten. Het wordt vloed en af en toe komen de golven tot onder onze tafels en stoelen. De barman zegt, dat het niet verder zal komen. En vanavond gebeurt dat ook niet.

Woensdag 11 maartFreetown Peninsula
Ook het ontbijt is op het strand en weer krijgen we natte voeten. We verplaatsen maar een stukje. De mensen van de tenten maken kleine walletjes van zand. Ze zijn een beetje bang voor een al te hoge golf.
Wij gaan voor ons huisje zitten. We lezen, kijken naar het pontje, dat tussen het strand en het schiereiland op en neer vaart, en dat soms moeite heeft om aan te leggen. Er zitten verschillend gekleurde grote hagedissen en op het schiereiland een grote groep sternen.
Als het eb wordt, stroomt het water hard de baai uit en naar zee. De stuurman van het bootje schat niet altijd de stroming goed in en een enkele keer gaat het helemaal mis en dreigen ze het zeegat uit te drijven. Een paar jongens die aan de kant zitten, schreeuwen aanwijzingen en eentje gaat er zelfs het water in om de boot de goede richting in te duwen. Het lijkt ons, dat zo’n schipper toch enige ervaring met het tij zou moeten hebben. Op de terugweg blijkt het water zo laag, dat er een paar mannen het water in gaan en de boot naar de andere kant trekken.
Voor ons huisje is het strand het enige stuk met schaduw van bomen. Het wordt er ’s middags dan ook drukker.
We zitten al negen dagen zonder internet.
Een Afrikaans stel gaat zwemmen in de geul tussen waar wij zitten en het schiereiland. Tegen ons hebben ze gezegd, dat niet te doen vanwege de stroming, we zien plotseling wat mannen snel van een tafel opstaan en het water in plenzen. Blijkt, dat die mevrouw in nood is. Ze brengen haar naar de kant waar ze een poosje blijft liggen. Hoeveel theater er bij zit, weten we niet, maar even later stapt ze gewoon lopend de boot in die haar terug brengt. En het gebeurt nog twee keer vandaag, dat ze mensen uit het water halen.
We halen een biertje en drinken dat op ‘ons' terras op. Nog steeds de beste plek van het strand.

Donderdag 12 maartFreetown Peninsula
We ontbijten op het strand. De stoelen worden steeds harder. Daarom gaan we weer bij ons huisje zitten en gebruiken de kussens om op te zitten. Om te slapen gebruiken we onze eigen kussens.
Om 12:00 uur arriveert een grote groep van voornamelijk kinderen. Ze sjouwen koelbox en drankjes mee. Het blijken ouderloze en misbruikte kinderen te zijn, die een dagje uit zijn. Zij zitten bij een Don Bosco-organisatie. Wij schuiven van ons plekje op het strand naar onze veranda, zodat zij meer ruimte hebben. De kinderen vermaken zich met het zand en een stok. Ze krijgen te eten en drinken en doen daarna spelletjes. Ze ruimen alles keurig op.
Verder doen we niet veel. We genieten van het uitzicht en het bootje, dat mensen overzet. We lezen wat.

Vrijdag 13 maartNaar Freetown
Inpakken, ontbijten, afrekenen van de upgrade, € 90 voor drie nachten voor twee personen, eten, € 40 voor zes diners.
Daarna vertrekken we voor het laatste stukje met de truck naar Freetown. Zeven mensen van de groep gaan nog de etappe naar Dakar mee. Er schijnen echter problemen te zijn met de grensovergang met Guinee-Bissau en ook in Guinee schijnt het niet goed te gaan. Er gaan ook berichten rond over het sluiten van grenzen van Europa en de Verenigde Staten in verband met het coronavirus. We zullen het morgen wel zien.
Wat ons hier in Sierra Leone erg verbaasd, is dat het grootste bankbiljet, dat we hebben gezien, 10.000 leones is; omgerekend € 1,00. Iedereen loopt met stapels biljetten op zak.
We krijgen ieder € 50 terug uit de pot. Wij vragen het terug in leones, want dan hoeven we niks meer te wisselen. Pinnen lukt ook hier niet met onze mastercard. Er staat op die apparaten, dat ze geschikt zouden zijn, maar de onze doen het niet. Alleen in Ghana lukte het, verder nergens. Gelukkig hebben we genoeg contante euro’s bij ons.
We kopen kaartjes voor de ferry die ons morgen naar het vliegveld zal brengen.
’s Avonds eten we het afscheidsdiner. Wat ons dan weer erg verbaast, dat er vier mensen niet mee-eten. Van twee weten we, dat ze alles te duur vinden. Maar toch.

Zaterdag 14 maartNaar huis
Het zit er weer op. We vliegen vandaag via Monrovia naar Accra en vandaar naar Amsterdam.
We nemen afscheid van de hele groep en lopen samen met Rod naar de vertrekplaats van de ferry, die maar een paar minuten verderop ligt. Rod moet naar Australië en zal ongeveer vierentwintig uur onderweg zijn.
We geven onze bagage af die we op het vliegveld weer terug zullen krijgen. De ferry vaart zo'n veertig kilometer per uur en doet er een half uur over om de andere kant van de baai te bereiken. Daar stappen we in een busje, dat ons naar het vliegveld brengt. We nemen afscheid van Rod en wachten tot we onze bagage kunnen afgeven. We zijn iets te vroeg, maar of we nu hier wachten of in het guesthouse, maakt ook niet uit.
Daarna gaan we op zoek naar de viplounge waar gelukkig stoelen met zachte kussens staan. We hebben een houten kont gekregen van al die harde stoelen. Ze hebben airco, drankjes en zakjes chips.
In Accra moeten we gezondsheidskaarten invullen. Hoe komen we daar aan? Op de plaats die ze ons wijzen, liggen ze niet. Ze vragen naar een adres en telefoonnummer in Ghana. Dat hebben we niet, want we komen nu helemaal niet in Ghana. We zijn transitpassagiers. Dan moet er transit op komen te staan. Wat gaan ze in vredesnaam doen met al die kaarten?

Zondag 15 maartNaar huis
Om 6:00 uur landen we op Schiphol. De eerste trein voor ons gaat pas om 7:20 uur. Hier zitten nog wel wat mensen in, maar als we in Utrecht overstappen naar de trein naar Vaartsche Rijn, stappen er nog twee anderen in. Alle vier stappen we bij Vaartsche Rijn uit en gaat de trein leeg verder. Vanwege het coronavirus is het overal erg rustig. De adviezen en maatregelen zullen de komende dagen erg snel veranderen. Goede kans, dat deze week het hele vliegverkeer plat komt te liggen. We zijn net op tijd terug in Nederland.
Achteraf blijkt, dat de Dragomangroep die naar Dakar zou gaan, dit door alle problemen met het virus, niet heeft gedaan. De reis is gecanceld en iedereen is terug naar huis.

Deze reis is georganiseerd door Papillon reizen en Dragoman.

Hier staan wat extra foto's in de fotogalerij.