Zaterdag 16 oktoberNaar Epupa Falls

We horen 's morgensvroeg zowaar een paar druppels regen, maar tegen achten is het weer helemaal helder, zonnig en warm. Vandaag rijden we naar Epupa Falls aan de Angolese grens. Maar eerst weer in de auto op muggenjacht. Wim slaat er wel dertig dood.
De grond is rood en er staan veel boompjes. Sommige dragen blad in herfstkleuren, terwijl het hier lente is. We stoppen bij een Himba-dorpje langs de kant van de weg. Er zijn een paar prachtige Himba-meisjes. Je kunt aan ze zien of ze al menstrueren, of ze al aan een man beloofd zijn, of ze kinderen hebben, of hun (groot)ouders nog leven. De jongens worden besneden en bij zowel de jongens als de meisjes worden de onderste vier voortanden verwijderd, waardoor ze gaan slissen. Dat vinden ze mooi. De enkels zijn het meest intieme deel van het lichaam, meer dan de genitaliën. Ze dragen daar dan ook brede banden omheen.
Het Epupa-kamp is niet groot, maar het is er wel druk, vinden wij. Vier andere groepen zijn er. We zetten eerst de tenten op en gaan dan lunchen met een koud biertje. Het is hier wel heel erg warm!
We kamperen aan de brede Kunene-river. Aan de overkant ligt Angola. Halverwege is een eiland waar een grote krokodil op de oever ligt. We lopen naar de watervallen waar veel meer water door heen stroomt als we verwacht hadden.
Vlakbij onze tent staat een boom die over het water hangt, waar we onze stoeltjes voor zetten. Mooie kleine vogels met grote snavels en lange staarten en kuifjes komen regelmatig aanvliegen. Ook de grijze loerie laat zich zien. De douches zijn lekker. Zonder dak, zodat je je gewoon in de zon staat te wassen. Om een uur of vijf brengt Heidi ons naar een uitzichtpunt waar we een prachtig uitzicht hebben over de waterval. Het is allemaal regenwater uit Angola. Daar heerst een tropisch klimaat en valt er heel veel regen. Er staat veel meer water dan normaal in deze tijd van het jaar, waardoor er heel veel bijvalletjes zijn.
We bekijken een Himba-kerkhof. Men wordt begraven onder een berg stenen en na een jaar komt het eigenlijke graf. Men heeft op honderd koeien één heilige koe. Als iemand dood gaat, worden de heilige koeien van die persoon ook gedood. Na een jaar komen dan de schedels met hoorns op het graf. Bij de mannen steken de horen omhoog, bij de vrouwen omlaag. Vaak worden ze ingesmeerd met het okerkleurige botervet.Himba's worden uitgehuwelijkt. De vrouw gaat bij de man wonen. De vrouw en kinderen zijn voor het werk.  De vrouw neemt vaak minnaars. Kinderen die daar uit voortkomen zijn en blijven van de echtgenoot. Als de echtgenoot van huis moet, kondigt hij ruim van te voren aan dat hij thuis komt. De minnaar heeft dan de tijd om te verdwijnen. Het haar wordt iedere twee maanden opnieuw gedaan. Dat duurt een dag om het vet te verwijderen en een of twee dagen om het opnieuw goed te krijgen.
We bezoeken Maria, een Himba-vrouw die zich van haar man heeft laten scheiden. Ze woont nu alleen met haar kinderen en vee. We maken uitgebreid foto's en kopen een kettinkje dat ooit door een jong meisje is gedragen (N$ 20).
Een paar kinderen verkopen op de camping vers gebakken ovenbroodjes en we besluiten om ons diner van vanavond enigszins aan te passen. Broodjes met worstjes en gepofte zoete aardappel. Het smaakt prima. En zoals elke avond: eerst een biertje, daarna twee flessen witte en een fles rode wijn. Whisky voor Heidi.

Zondag 17 oktoberNaar Galton Gate bij Etosha N.P.

Vandaag rijden we richting Etosha N.P. Het is zonnig en erg warm.
Alles trilt: de auto trilt uit elkaar, wij trillen als plumpuddingen en buiten trilt de hitte. Een schroef van een zijraam is losgetrild en niet meer te vinden. Het wordt provisorisch gemaakt.
Eerst terug naar Opuwo. Omdat het zondag is, zijn de meeste winkels dicht. We tanken diesel, ook in jerrycans die we speciaal daarvoor meegenomen hebben, en nemen een extra grote kan met water mee.
Onderweg zien we wat bavianen en veel neushoornvogels, roofvogels en kleine gekleurde vogeltjes. Er lopen veel geiten en koeien op de weg.
Het laatste stuk kijken we voortdurend naar links omdat daar, achter het hek, het Etosha Park ligt. We verbazen ons dan ook als we aan de rechterkant giraffen zien. Er staat een hel om Etosha heen, maar dieren willen nog wel eens 'ontsnappen'. Olifanten, hyena's en leeuwen geven problemen in de omgeving. De rest is niet erg. Voor ons zouden alleen de leeuwen voor 'overlast' kunnen zorgen.
In de middag wordt het bewolkt. Als we bij Galton Gate bij Otjovasandu aankomen, zien we het in het westen regenen. Wij staan naast de poort die toegang geeft tot het Etosha Park. Deze poort is alleen toegankelijk met een speciaal permit dat alleen wordt afgegeven aan toergroepen. Het is half camping, half wild kamperen: er is een terrein met een hek er omheen en een wc. Geen water.
Even later regent het een buitje, niet hard genoeg om de buitentent op te zetten, en het ontweert.
We zijn weer de enige aanwezigen op de camping. We koelen de rode wijn door deze in water gedrenkte sokken te stoppen en in de wind te zetten. Het is geen gezicht, maar het helpt!
We zien een prachtige zonsondergang met mooi gekleurde lucht boven de bosjes. Qua temperatuur is het een heerlijke avond om buiten te zitten.

Maandag 18 oktoberEtosha N.P. - Halali-kamp

's Morgens is het wat mistig. We moeten om 5:00 uur op om om 6:30 uur de poort door te gaan. Die gaat open bij zonsopgang en weer dicht bij zonsondergang. In het park mogen we de auto niet uit en moeten de deuren dicht blijven. Wel hebben we een open dak waardoor we foto's kunnen maken.
Het eerste deel van het park zien we wel dieren: springbokken, bergzebra's, gewone zebra's, roodkuif en zwarte korhanen, verschillende soorten gieren, grote traps (kori bustard), giraffen, sabelantilopen (die hier gewoonlijk helemaal niet zitten), een honingdas met jong, jakhals (ook een dode), hartebeesten, wildebeesten, parelhoenders, secretarisvogels, gemsbokken, struisvogels, steenbokken en twee jonge mannetjesleeuwen. Veel sporen van olifanten, maar die zien we nu niet. We zien een groep springbokken prachtig bij elkaar staan onder een boom.  Ook een paar gemsbokken staan er bij en ze laten zich allemaal van dichtbij fotograferen. In dit deel van het park zijn de dieren veel schuwer als in het oostelijk deel. Daar zijn ze meer aan mensen en auto's gewend. De meeste tijd zien we geen andere auto's.
We lunchen bij het Okaukuejo-kamp en we gaan bij de waterplas kijken waar veel dieren komen drinken. Door de regen zal het wel wat minder zijn. We zitten net en zeggen tegen elkaar dat het tijd wordt voor een olifant, als de eerste verschijnt, en nog één, en nog één. In totaal vijf mannetjes die komen drinken en een modderbad nemen. Een prachtig gezicht. Er is een olifant met zes 'poten'. Het is een prachtig gezicht hoe de andere dieren de olifanten respecteren. De kleine springbokken zijn nog het minst bang. De kudu's en gemsbokken blijven op eerbiedige afstand.
Op weg naar het Halali-kamp zien we een zittende giraf wat niet vaak voor komt. We overnachten in het Halali-kamp omdat daar de meeste kans is op luipaarden. Deze zullen we echter niet zien.Onderweg zien we een poeltje met veel springbokken, zebra's en struisvogels. Het bruine vrouwtje bijt fel van zich af als de zebra's te dichtbij komen. In de verte zien we over de woestijn een olifant op zijn gemak aan komen wandelen. Hij wappert indrukwekkend met z'n oren. Hoe dichter hij bijkomt, hoe meer andere dieren verdwijnen.
De zon is gaan schijnen en het wordt warm. Maar als we naar Halali rijden, wordt het wel heel erg donker. We zetten de tenten op en halen koud bier in de kampwinkel. Heidi raadt ons aan naar de waterplas te gaan, want 'je weet nooit wat er zit'. We zijn er net als het begint te regenen. Even later giet het en we gaan maar terug: we zijn nat tot op onze huid. We trekken wat droogs aan en halen nog maar wat bier. Later lijkt het er op dat het even droog blijft en gaan we nog maar even bij de plas kijken. We zien alleen hyena's en een uil, die wordt aangevallen door twee kleine vogeltjes.
Het is een mooie kampplaats, veel schone wasgebouwen. Bij elke kampplaats is een braai en elektriciteit zodat we alles op kunnen laden. Het water halen we weer uit de kraan. Er staan ook verschillende overdekte picknickplaatsen, waar we kunnen zitten en eten. Wel prettig met die regen.