Dinsdag 12 oktoberNaar Swakopmund
We zitten steeds meer onder het stof. Alles wordt weer ingepakt en de aanhanger en de auto worden ingeladen. De banden worden weer op de goede spanning gebracht en dan rijden we weer. Vandaag gaan we naar Swakopmund. We zien weer asfalt en meer verkeer. In de baai van Walvisbaai staan een hoop flamingo's in het water. Net als gisteren gaat de zon pas om een uur of tien schijnen. Voor die tijd is het frisjes. Hier aan de oceaan staat altijd een koude wind. Het water wordt nooit warmer dan een graad of dertien. Zwemmen is er dus voor ons niet bij. Heidi maakt eerst een rondje door de plaats waarbij ze ons alle belangrijke plekjes laat zien. Darna gaan we naar het hotel, Desert Backpackers Lodge en kunnen we sinds vier dagen weer douchen. We voelen ons dan ook erg schoon. Het hotel heeft een grote groene tuin, waarin het heerlijk toeven is. We gaan naar een grote supermarkt en kopen heerlijke verse broodjes, kaas, salami, tomaten, boter en frisdrank. Ook schaffen we een verloopstekker aan, die alleen in Namibië te gebruiken is. De gewone wereldstekker is hier niet bruikbaar. Zo kunnen we alles opladen en de heren kunnen zich scheren.
Het centrum van de stad is maar klein. Alle huizen zijn ommuurd en de winkels worden zwaar bewaakt met grote hekken. Je moet eerst aanbellen en dan gaat de deur pas open. Er zijn veel souvenirwinkels en 'bäckereien'. De een spreekt ons in het Zuid-Afrikaans aan, de ander in het Engels en sommige in het Duits. Grappig. We gaan internetten (N$ 12 (€ 1,75) voor een half uur). Het weer wordt wat minder, er trekken wolken voor de zon en daardoor is het fris. Veel toeristen zijn er. We moeten weer even wennen aan de drukte. Vergeleken bij thuis is het natuurlijk niks. 's Middags kijken we wat rond in winkels en op de souvenirmarkt. Daar staan allemaal Afrikaanse jongens en in de winkels staan meestal blanken. 's Avonds eten we bij het Brauhaus, een typisch Duits eethuis. Niet alleen de aankleding en de bediening doet zo aan, maar ook de klanten zijn uitsluitend blank. We eten er wild. Vandaag staat er gemsbok op het menu. Het is uitstekend vlees en we drinken er een 'weissbier' en een glas Hanza van het vat bij.

Woensdag 13 oktoberSwakopmund

Om 7:45 uur staan we al weer klaar om naar Walvisbaai te vertrekken voor een rondvaart. Als we daar aankomen (het is nog geen veertig kilometer) gaan we eerst ontbijten. We doen dat in een typisch Duits restaurant met 'kastanjebos'behang. De broodjes (halve broodjes met allemaal ander beleg) zijn om van te smullen. Tegen negenen staan we bij de haven en zien we hoe 'onze' boot te water wordt gelaten. Er gaan in totaal dertien personen mee plus de kapitein. Al snel blijkt dat onze kapitein een behoorlijke hoeveelheid sardientjes heeft meegenomen. Hij gebruikt deze om de verschillende beesten te lokken. We krijgen de schrik van ons leven als de eerste de beste zeebeer bij ons aan boord springt. Binnen de kortste keren zit het driehonderd kilo zware beest parmantig midden op de boot op onze zitplaatsen. Ondertussen krijgt hij sardientjes gevoerd. Na zijn voorstelling vertrekt hij weer met een plons het water in en zwemt mee in de slipstream van de boot. Iedereen noemt deze beesten zeeleeuwen, maar het zijn zeeberen. Het verschil zit hem in de oren: een zeebeer is een zeehond met oortjes. Naast deze zeeberen eten ook de meeuwen en een aalscholver uit de hand. We zien ook flamingo's, twee soorten dolfijnen, waarvan er een soort (de grootste) een heel eind met ons mee zwemt. We varen met drie boten naast elkaar en de dolfijnen volgen in onze kielzog kilometers lang. Ook zien we een paar pinguïns en hele mooie witte pelikanen, die heel sierlijk aan komen vliegen. Degene met de oranje ogen zijn de mannetjes en de jongen zijn helemaal grijs. Op de landtong liggen hele kolonies zeeberen. Goed 11:15 uur krijgen we wat te drinken en we wijken helemaal van ons principe af: we gaan aan het bier. Even later krijgen we champagne met oesters. Daarna volgt een hele schaal met lekkere broodjes en nog meer champagne.
Het is eigelijk te koud voor de tijd van het jaar. Het hoort 40º te zijn, terwijl het amper 20º is en bewolkt.
's Middags gaan we naar het Marine Museum. Een mooi aquarium waar je deels onderdoor kunt lopen. De toegangsprijs voor Namibiërs is N$ 10 en voor de rest van de wereld N$ 30. Het ziet er wel mooi uit. Veel verschillende vissen, schildpadden en twee grote octopussen die als plumpuddingen onderuitgezakt liggen. Jammer dat ze niet bewegen.
We kopen bier voor twee avonden en wijn voor vier avonden en gaan vervolgens naar een kleine baai aan de rand van de stad. Er staan veel flamingo's waar je aardig dicht bij kunt komen (de roze is een kleine soort, de witte een ander, groter soort). Ook veel andere vogels zoals de 'bont elsie' (kluut).
Bij het hotel halen we nog wat biertjes uit de koelkast bij de bar. Dat mag je zelf doen als je het maar opschrijft.
's Avonds eten we bij Eurohof, een Beiers uitziend hotel-restaurant. We bestellen twee enorme visschotels die normaal voor vier personen zijn. Zelfs met z'n zessen krijgen we ze niet leeg. Er ligt van alles op: oesters, kreeft, garnalen, kabeljauw, zeeduivel, enz. Ook de saladebar valt in goede aarde. Van Gerda en Carlo krijgen we via sms de uitslag van Nederland-Finland door: 3-1. Leuk.

Donderdag 14 oktoberNaar Twyfelfontein

De route wordt enigszins aangepast. We gaan hier wat sneller, zodat we straks meer tijd hebben in Bushmanland. De zon schijnt eindelijk. We gaan eerst weer broodjes eten in een ''bäckerei' samen met een kopje koffie. Daarna vertrekken we naar Twyfelfontein. Zodra we het binnenland in gaan, gaan we langzaam maar zeker omhoog en wordt het flink warm. Het wordt weer erg rustig op de weg. We rijden dwars door de woestijn en rechts zien we Spitskoppe en links de Brandberg liggen. Het is een kale woestijn met wat springbokken en grotere kraaien dan bij ons. De weg is weer onverhard en dus stoffig.
Vandaag verliezen we een moer van de treeplank, zodat die met een spin wordt vastgebonden. Bij het tankstation in Uis start de auto niet meer. Gelukkig is er een garage waar de accu wordt vervangen en de treeplank wordt gelast. Langs de kant van de weg kopen we bij een stalletje een Herero-poppetje. Omdat we er totaal vijf nemen, betalen we N$ 40 per stuk. We mogen foto's van de vrouwen maken, die allemaal te herkennen zijn aan hun kleding. Ze dragen felgekleurde lang wijde jurken en een hoofddeksel met aan de zijkanten twee punten, die de horens van beesten symboliseren.
Als de weg langzamerhand omhoog loopt, wordt het steeds groener. Er groeit gras en er staan volop boompjes. We stoppen bij een 'kopje', een stenen stapel, met rotstekening die ooit door de Bosjesmannen zijn gemaakt. Bij Twyfelfontein zijn ook uitgebreidere gravures te zien.
Het is ondertussen erg warm geworden. We komen bij een camping waar niemand is. We besluiten om buiten te gaan slapen, zodat we snel klaar zijn met ons kampement. Het is een mooie camping, erg schoon, alles aangeharkt, een zwembad(je), en olielampen worden aangestoken en  opgehangen.
We nemen een koud biertje en gaan daarna douchen. Onze voeten zijn binnen een minuut weer stoffig. Dat hou je niet tegen. Er zitten een paar mooi gekleurde hagedissen.
André, Jan en Wim schillen aardappels en halen boontjes af. Iedereen rommelt lekker wat aan en we gaan bij de ingang van het terrein kijken waar drie struisvogels en wat stokstaartjes zitten. We slapen lekker buiten onder de sterrenhemel. Een prachtig gezicht als je 's nachts wakker wordt en allemaal sterren ziet.

Vrijdag 15 oktoberNaar Opuwo

Er zaten wel veel muggen vannacht en als we 's morgens weg willen rijden, zit de auto helemaal vol, terwijl die 's nachts toch dicht is geweest. Gedurende de hele ochtend komen er nog muggen tevoorschijn, waar wij dan fanatiek naar op jacht gaan.
Om 7:30 uur rijden we weer. Het is zonnig en warm. We zien veel rotsformaties die vooral in het vroege ochtendlicht mooi kleuren. Het ligt er vol met stenen en er staan veel struikjes en bomen die er allemaal dood uitzien. We vragen ons af hoe de beesten hier kunnen overleven. Struisvogels, gemsbokken, heel veel springbokken, kudu's, zebra's, korhanen. En natuurlijk geiten. Het is erg stil. Geen verder verkeer. Als we stilstaan horen we helemaal niets. Stilte. Bij Palmwag tanken we nogmaals. Er staat een grote aanhanger met een hoop vaten die allemaal vol moeten. Gelukkig mogen we even tussendoor. Helaas zien we geen woestijnolifanten. In een rivierbedding wel tientallen struisvogels. Af en toe een Herero-dorpje. We zien de bont gekleurde gewaden van de vrouwen met hun aparte hoofddeksels in dezelfde stof als de jurk. Een dorpje stelt niet veel voor: een paar gammele huisjes, wat vee. Later zien we Himba-dorpjes die bestaan uit ronde hutjes, van leem, mest en stro, een paar bij elkaar. Ook zien we de eerste Himba's, helemaal ingesmeerd met botervet, een afgevende rode stof. Met name de vrouwen houden de traditie in ere.
Het in ondertussen 'bloody hot' geworden. We overnachten op de camping bij Opuwo, waar we weer de enige gasten zijn. In verband met de vele aanwezige muskieten zetten we de tenten op. Daarna gaan we naar het centrum om wat boodschappen te doen. We kopen hier water, want dat schijnt hier niet te vertrouwen te zijn. Er is een markt waar verschillende Himba's zitten. We mogen alleen fotograferen nadat we het gevraagd hebben en de mensen willen dan geld zien. Er is een knulletje dat drie woorden Engels kent en voor ons vertaald. We zien een paar traditionele mannen die we op de foto zetten. André geeft een vrouw wat shag voor haar pijp. Dat wordt in de bh gestopt, net als het geld. Sommige geven dat aan anderen en schudden met hun bloes om aan te geven dat ze geen bh dragen.
André en Wim kopen ieder een 'lapzakkie', een stoffen zakje met (uitgedroogde) tabak. Ook kopen we een groot blok ijs en wat extra koud bier, omdat het hier zo warm is. Het is er ook erg stoffig en overdag zien we dan ook veel zandhozen. Sommige tientallen meters hoog. Overal staan grote, metershoge termietenheuvels.
De tent is gelukkig muskietenvrij en we slapen goed.