Zaterdag 24 novemberNaar Tamatave

Is Martijn 's nachts nog beroerd, 's ochtends is hij zo goed als beter. Hij heeft geen hoofdpijn meer en wel weer honger. Het eten kost hem veel inspanning en zit daar behoorlijk van te zweten.
Tot 10:30 uur ontbijten we en lezen we wat. We liggen in de hangmat van de omgeving te genieten.
In plaats van de gewone boot die er zo'n vijf uur overdoet naar Tamatave gaan we met twee speedboten. Het duurt nu maar een kleine twee uur. We varen door het Canal de Pangalanes, een natuurlijk stelsel van rivieren en meertjes, soms verbonden door kanalen. Het ligt evenwijdig aan de kust en we varen naar het noorden. Door de snelheid van de boot is het goed uit te houden. In het begin is het half bewolkt, daarna alleen maar zon. Soms vaart de boot wat langzamer vanwege bootjes die anders vollopen en dan is het meteen bloedheet. Hoe dichter we bij Tamatave komen hoe drukker het wordt op het water. Veel uitgeholde boomstammen, zwaar beladen met zakken houtskool. Ze worden voort gepeddeld of geduwd met een lange stok. Soms staan er wat huisjes langs de kant en springen kinderen in het water en zwemmen ze in de golven. Iedereen zwaait even vriendelijk. Dicht bij Tamatave ligt het water bezaait met paarse hyacinten.
Met busjes worden we naar hotel Le Joffre gebracht in het centrum. We gaan snel ergens wat eten, een kom Chinese soep en tonijnsalade, en houden daarna siësta. We laten twee bier op ons balkon brengen en zien alles wat er op straat gebeurt. Er rijden veel pousse pousses en de moslims vallen ons op. Tot nu toe hebben we die niet echt gezien en we horen ook de moskee.
Er zijn hier meer toeristen dan dat we tot nu toe gezien hebben. We verbazen ons daar trouwens toch wel over. We hadden het overal veel drukker verwacht, ondanks de toestanden in Amerika (11 september). Daar is hier helemaal niets van te merken. Toch is november een van de betere reismaanden, maar augustus en de kerstperiode zijn het drukst.

Zondag 25 novemberNaar Ile St. Marie

Na het ontbijt wandelen we wat door het stadje, maar veel winkels zijn dicht: het is zondag. Er is wel een apotheek open waar we cacaoboter kopen en we vinden een bakkertje en een supermarkt die open zijn, waar we brood, kaas en cola halen voor tussen de middag. Als we zitten te wachten op de busjes kijkt Martijn naar een grote trommel. Ze vragen 350.000 frank. Als het busje uiteindelijk wegrijdt, hebben we 125.000 betaald (ƒ 50). Hij past net in Martijn zijn rugzak en als we hem volstoppen met T-shirts, kunnen we de rest van de bagage gewoon kwijt. We vliegen in twintig minuten naar Ile St. Marie, een eiland ten oosten van Madagascar. Vanuit het vliegtuig zien we het eiland mooi liggen in de zee. In een goed half uur worden we naar Betty Plage gereden, waar we in huisjes slapen. Als we voor het huisje zitten, zien we een strook groen gras met palmbomen, een meter of twintig breed, daar achter ligt een smal strand en de zee. Er zwerft een huislemuur rond, die ruzie maakt met andere lemuren. Ze hebben hele zachte handjes, die er, op de haren na, heel menselijk uit zien. Verder is er niet zoveel te horen: geen auto's, geen brommers, geen televisie en radio. Wat een rust.
Het is warm, een helder blauwe lucht en een windje, dat tegen de avond gaat liggen. Gelukkig is er veel schaduw van de palmbomen, want de zon vinden we veel te warm.

Maandag 26 novemberIle St. Marie

Het regent. De hele lucht ziet grauw en grijs. Er valt hier dan ook gemiddeld drieënhalve meter per jaar (zeventig centimeter bij ons) en het is niet voor niets zo groen.
De temperatuur is nog wel goed. Soms komt de zon er even door heen en dan is het meteen erg heet. Ons huisje heeft een afdak waar je onder kunt zitten.
De rest van de dag wordt het alleen maar grijzer. Af en toe een bui. De twee maki's vermaken zich meestal en springen van boom tot boom. Kippetjes met kleintjes in alle maten scharrelen over het gras en zoeken een droog plekje als het regent. Soms horen we de maki's krijsen als ze weer eens ruzie maken. Af en toe verjaagt een vogel ze uit een boom. Waarschijnlijk heeft zij een nestje.
We brengen de dag al lezend door. Soms lopen we een stukje en halen wat drankjes.
Tegen zessen komt, net als gisteren, een mevrouw het bed klaar maken. Het wordt opengeslagen en het muskietennet wordt helemaal rondom ingestopt.
's Avonds zien we op de televisie het weerbericht en in heel Madagascar wordt regen en onweer voorspeld: het regenseizoen is begonnen. Hebben we nog mazzel gehad. Het had ook twee of drie weken eerder kunnen gebeuren.

Dinsdag 27 novemberIle St. Marie

's Nachts valt er soms een bui. Overdag zal het droog blijven. Wel dreigt het af en toe te gaan regenen, maar dat doet het niet. De zon schijnt zeer regelmatig en is dan meteen goed warm.
We wandelen naar de hoofdstad Ambodifotatra, een uur lopen. Stel je van hoofdstad niet te veel voor: wat huizen, een kleine markt, wat winkeltjes, een bank en Air Madagascar. En een terrasje waar we een grote fles cola leeg drinken. Ook hier zijn weer veel kinderen. Veel dragen er een rugzakje en komen net uit school. De weg er heen is eigenlijk meer de moeite waard. Hij is ooit geasfalteerd geweest, maar dat hadden ze beter niet kunnen doen. Het niet geasfalteerde deel is beter te berijden. We zien veel huisjes onderweg en mensen die vriendelijk bonjour zeggen Zo'n dorpje is helemaal niks. De mensen hebben niks maar dan ook helemaal niks. Wel wordt er overal gewassen, de straat aangeveegd en de parkjes geharkt. Het ziet er verzorgd uit. Een heel enkele keer horen we een radio; televisie heeft niemand. Er schijnt in Madagascar een dunne, rijke laag te zijn, maar die mensen hebben alleen maar geld. Er is gewoon niets te koop aan luxe artikelen.
's Avonds treedt het personeel van het hotel voor ons op. Er doen ook een hoop kleine kinderen aan mee. Zoals die kunnen dansen. Vooral de kleintjes. Er staat een klein meisje met haar kontje te draaien, zoals een echte Nederlandse het nooit zal leren.

Woensdag 28 novemberNaar Antananarivo

Drie mensen vertrekken in alle vroegte omdat ze niet meer met de rechtstreekse vlucht naar Tana mee kunnen. Zij vliegen via Tamatave en zullen tegen vijven in Tana aankomen. De rest heeft mazzel. In plaats van om 8:00 uur te moeten vertrekken en dan 's middags in Tana aan rond te hangen, gaan we pas om 13:15 uur weg met een ingelaste vlucht. We komen dan om 16:30 uur in Tana en wachten dan op de drie uit Tamatave en Remko die rond die tijd uit het noorden komt. Nu kunnen we nog een paar uur in de schaduw bij het huisje zitten. De zon schijnt en het is warm. We douchen nog even. Wij kunnen dat; sommige huisjes hebben geen water. We wisselen onze franken die we teveel hebben bij groepsleden die te weinig hebben.
Met een busje en een taxi vertrekken we naar het vliegveld en beginnen we te wachten. We kopen nog een broodje en lezen wat. We vliegen met een kleine twintigpersoonstwinotter, waar alleen wij met z'n dertienen in zitten. Die andere drie hadden toch ook makkelijk mee gekund? Het vliegtuig vliegt langzaam en in het begin niet zo hoog. We zitten vlak achter de piloot en de deur blijft openstaan. Doordat het geen drukcabine is, is er veel herrie. We vertrekken te vroeg en komen ook te vroeg aan. Onderweg zien we veel bosbranden.
We wachten op de rest; iedereen landt binnen een uur. We stappen weer in een busje en rijden nog even naar een markt waar allerlei souvenirs te koop zijn. Er wordt nog volop gewisseld binnen de groep, want de Madagask franken moeten op. Je kunt ze wel inwisselen, maar je krijgt er weinig voor terug.
Daarna rijden we naar een restaurant voor ons laatste avondmaal. Alle franken worden geteld en afhankelijk van het aantal wordt er besteld. Wij komen 500 (ƒ 0,20) tekort voor een dessert en die krijgen we van Ruud. Om 21:30 uur vertrekken we naar het vliegveld waar een enorme rij staat om in te checken. Het gaat toch allemaal vrij snel en we vertrekken een half uurtje te laat.

Donderdag 29 novemberNaar huis

Om 10:30 uur plaatselijke tijd landen we in Parijs waar we twee uurtjes moeten wachten op de aansluiting naar Schiphol. Het is er frisjes (6º) en halen snel onze truien te voorschijn.
Om 14:00 uur zijn we weer in Nederland.

Dit was een reis met Summum Reizen.

Hier staan wat extra foto's in de fotogalerij.