Vrijdag 25 juliNaar Arusha (Tanzania)

's Morgens hebben we vrij in Nairobi. We hebben geen trek in ontbijt en gaan zo de stad in. We zitten midden in het centrum, maar er is niet zoveel te beleven. We gaan even naar de bank om Tanzaniaanse schillingen te halen en we kopen wat dingen bij de supermarkt. Op onze kamer eten we de lunch (witte bolletjes met ham en kaas) op. Als we beneden komen, staat daar Erik Diepveen, onze reisleider van Ethiopië. We staan gezellig te kletsen tot onze bus vertrekt. Om 13:30 uur gaat die naar Tanzania. Het is de lijndienst, die geheel voor ons is afgehuurd. We rijden over een goede weg, dus schieten we snel op. Bij de grens gaat het vrij snel. Wel moet iedereen zich persoonlijk melden, maar de bagage hoeft niet het dak af.
Om 18:30 uur zijn we in Arusha, waar we in een restaurantje gaan eten. Daarna is het nog een uurtje rijden voordat we in Moshi, het einddoel, aankomen.
Het Moshi-hotel is een oud koloniaal hotel (vergane glorie). Wel grappig. Onder het genot van een biertje op het terras vertelt P.J. wat ons de komende dagen te wachten zal staan.

Zaterdag 26 juliBeklimming Kilimanjaro

De eerste dag van de beklimming van de Kilimanjaro.
Om 6:00 uur worden we wakker. Na een douche (voorlopig de laatste) scheiden we onze bagage. Datgene wat we nodig hebben op de trek gaat in een rugzak. Deze rugzak zal door een drager naar boven gebracht worden. Wij zelf hebben alleen een dagrugzakje bij ons.
Na het ontbijt met fruit en toast met eieren en bacon gaan we met een busje naar het startpunt, dat op 1.830 meter hoogte ligt. We huren een paar wanten en een paar skistokken, omdat er verteld wordt, dat erboven veel sneeuw zal liggen.
We moeten ons inschrijven in een boek en we wachten op onze lunchpakketten. Om 10:50 uur vertrekken we uiteindelijk. We nemen de route door het bos, die iets langer is, maar wel mooier. Langzaam verandert de vegetatie van dichte bebossing naar open bosjes en vervolgens naar reuzenheide, die wel vier meter hoog is.
Om 14:00 uur komen we aan bij de Mandara-hut op 2.727 meter hoogte, het eindpunt voor vandaag. De overnachtingplaats bestaat uit een grote hoofdhut waar iedereen eet en daarom heen staat een aantal kleinere hutten, waar geslapen en gekookt wordt.
's Ochtends is het nog wat bewolkt, maar 's middags zitten we buiten lekker in de zon een biertje te drinken. Als je naar beneden kijkt, zie je de bewolking over het dal. 's Avonds koelt het flink af en moeten we binnen zitten.
Het eten is een verhaal op zich. En dan met name de tafelkleedjes. Alle mensen die de berg opgaan, hebben hun eigen gidsen, koks en dragers (die alles maar dan ook alles naar boven sjouwen (meestal op hun hoofd); inclusief potten en pannen, houtvuur, servies). In de hoofdhut staan grote tafels en banken. Soms is het nogal druk en moet er in ploegen gegeten worden. Al die gidsen willen voor hun mensen de beste plekjes op de beste tijd. Dat proberen ze te bereiken door op de tafels tafelkleedjes neer te leggen en zo die plek te reserveren. Soms geeft dat hevige strijd, die door ons met veel belangstelling wordt gevolgd.
Vooraf krijgen we thee met koekjes en popcorn. We eten vlees met groente, aardappelen en pasta. Soepje vooraf. Banaan toe. Het smaakt prima.
We slapen boven in het hoofdgebouw. Daar staan twintig (stapel)bedden langs de wanden. Het is een aardig gestommel 's nachts als er iemand naar de wc moet (buiten). Daardoor slaapt een aantal mensen niet zo goed.

Zondag 27 juliBeklimming Kilimanjaro

Om 6:00 uur beginnen de gidsen de kleedjes weer neer te leggen. Dat gaat gepaard met harde stemmen en verschuiven van tafels, waardoor iedereen wakker wordt.
Het ontbijt is om 7:30 uur met pap, wit brood met jam en pindakaas en een bord met ei met worst, tomaat en komkommer. We kunnen ons water bijvullen en we krijgen een lunchpakket.
Wij zijn als eerste klaar om te vertrekken en doen dat dan ook om 8:00 uur. De Horombo-hut is ons doel voor vandaag. Dat betekent een wandeling van 2.727 meter naar 3.780 meter. Wij lopen dat in de snelle tijd van vier uur in plaats van de vijf uur die er voor staat.
De vegetatie onderweg verandert voortdurend. In het begin is er nog bos en reuzenheide. Als we daar uit komen, hebben we prachtig zicht op de top van de Kilimanjaro, ons uiteindelijke doel. Hij lijkt nog wel erg ver weg.
Er zijn hele stukken verbrande struiken die beginnen uit te lopen. We zien veel witte, gele en paarse bloemen. Ook oranjegele pijlbloemen. Op een veldje staat het er vol mee. Prachtig. De planten worden steeds lager en lager, zodat je steeds verder voor- en achteruit kunt kijken. Het pad is prima begaanbaar en het lopen gaat makkelijk. We hebben natuurlijk wel de nodige training achter de rug.
We zijn om 12:00 uur op de plaats van bestemming, waar we drie hutten krijgen toegewezen. In de luwte van zo'n hut (en in de zon) zitten we de rest van de middag. We lezen wat, drinken een colaatje en liggen een poosje in de zon. Lekker ontspannen. De laatsten van de groep komen om 14:30 uur aan.
Om 15:00 uur is er weer thee; dit keer met warme nootjes. We drinken die snel in de grote hut op en gaan vervolgens weer vlug de zon in. De temperatuur is daar een stuk aangenamer.
's Avonds is het bij toerbeurt eten, terwijl de muizen over de vloer lopen. Deze hut wordt op de heen- en op de terugweg door iedereen aangedaan, terwijl de Kibo-hut en de Mandara-hut op de terugweg overgeslagen worden. Bovendien blijven veel mensen een extra nacht om te acclimatiseren. Vandaar die drukte.
Omdat het licht in onze hut het niet doet, gaan we vroeg slapen.

Maandag 28 juliBeklimming Kilimanjaro

Om 7:30 uur is er ontbijt, zoals gewoonlijk met brood, pap en ei.
We blijven een extra dag in de Horombo-hut: een rustdag oftewel een acclimatiseringsdag. Om beter aan de hoogte te wennen, maken we een wandeling naar de Mawenzi-hut (onder het motto hoog lopen - laag slapen). We gaan van 3.780 meter naar 4.600 meter en weer terug. Het is een mooie wandeling. Onderweg hebben we prachtig uitzicht over de Kilimanjaro-piek, waar we naar toe zullen lopen.
's Middags schijnt de zon niet, zodat het erg frisjes is. Op een gegeven moment gaan we zelfs binnen zitten. We moeten weer vroeg eten (17:00 uur) en daarna plaatsmaken voor de volgende groepen. Omdat er verder niets te beleven is, gaan we maar naar bed. Zolang het licht is, kunnen we lezen. In het donker steken we een paar kaarsen aan en zowaar: op het moment dat de derde kaars brandt, gaat de tl-buis zomaar ineens aan. PJ haalt nog wat te drinken en er wordt wat gelezen.

Dinsdag 29 juliBeklimming Kilimanjaro
Ontbijt om 7:30 uur. Het is er erg druk. Om 8:00 uur zijn wij weer als eersten klaar om te vertrekken en gaan dan ook meteen weg: naar de Kibo-hut op 4.750 meter. Een groot stuk is vals plat en het laatste stuk wat meer omhoog. Volgens de borden zou het vijf uur lopen zijn. Wij doen er slechts drie uur en een kwartier over: volgens Pieter Jan een record. Wij vinden zelf dat we erg langzaam gelopen hebben.
Bij de Kibo-hut zitten we in het zonnetje (wel met jassen e.d. aan), maar het is lekker. We hebben prachtig uitzicht op het pad, dat we 's nachts zullen gaan lopen: steil omhoog. Iedereen druppelt langzaam binnen.
Om 17:00 uur krijgen we een flink bord pasta. Dan al is het slapen gaan! We liggen er net in als Marjo ziek wordt; het wordt snel erger en even later wordt besloten dat ze, samen met Francien die al een poosje hoofdpijn heeft, meteen naar beneden zullen gaan. Pieter Jan en twee dragers gaan met hen mee voor de drie uur durende wandeling naar de Horombo-hut in het donker.

Woensdag 30 juliBeklimming Kilimanjaro

Om 00:00 uur worden we gewekt. We hebben niet zo goed geslapen, hoewel het wel warmer is dan we verwacht hadden. We hebben alle kleren die we aan zouden trekken (en dat is alles wat we bij ons hebben) 's nachts onder de slaapzakken gelegd, zodat ze wat warmer zouden worden. We kleden ons langzaam aan, want wij zitten in de 'snelle ploeg', wat in houdt, dat we om 01:00 uur zullen vertrekken. De anderen gaan om 01:30 uur lopen.
Voordat we gaan krijgen we thee met koekjes. Daarna beginnen we aan het laatste stuk van de beklimming van de Kilimanjaro: van 4.750 meter naar de Uhuru-piek op 5.895 meter. In het donker dus. En dat is eigenlijk maar goed ook: dan zie je tenminste niet hoe steil en eindeloos die berg is. We hebben verschrikkelijk mazzel met het weer. We waren gewaarschuwd, dat het erg koud zou kunnen worden (tot -20º), maar het waait niet, zodat het helemaal niet zo koud is. In het begin lopen we zelfs te zweten. Het eerste stuk valt mee, dat is nog niet zo steil. Er zijn met ons groepje (acht personen) twee gidsen mee: eentje voorop en eentje achteraan. Je ziet verder niet zo veel, alleen overal lichtjes op de berg. Het ziet er wel grappig uit.
Net voor het rustpunt (het punt waar de berg 60º omhoog gaat), krijgt Lia al last van haar benen. Ze willen voor geen meter meer vooruit. Na de pauze heeft ze er bijna geen last meer van. Gelukkig.
Omdat het volgende stuk zo steil is, gaan we zigzaggend omhoog. Het 'pad' is een grindlaag, zodat je regelmatig een pas doet en dan er twee naar beneden glijdt. Bovendien is de lucht zo ijl, dat iedereen voortdurend in ademnood is.
Een uurtje onder Gillman's Point (op 5.681 meter) krijgt Martijn het zwaar. Hij gaat daarom voorop lopen (achter de gids) en geeft zo het tempo aan (pole pole): telkens even lopen, dan weer stoppen om uit te puffen. Het gaat zo steil omhoog! Gelukkig bereikt iedereen Gillman's Point. We zijn daar al om 4:50 uur, zodat we er drie uur en vijftig minuten over gelopen hadden, terwijl er eigenlijk vijf uur voor staat. Daarom zijn we veel te vroeg om de zon achter de Mawenzi op te zien komen. Om daar echter anderhalf uur te wachten, is ook niets, omdat dat te koud is. We besluiten om maar gelijk door te lopen naar de Uhuru-piek, de eigenlijke top van de Kilimanjaro. Men had tevoren gezegd: als je Gillman's Point haalt en je weet nog wat je voor- en achterkant is, moet je doorgaan naar de top. Anders krijg je daar geheid spijt van.
We lopen dus allemaal door. We moeten nog zo'n tweehonderd meter stijgen en vooral het laatste stuk zit iedereen er helemaal doorheen. Op de top zijn we bekaf; we kunnen niet meer. Maar als we even gezeten hebben, loopt iedereen al snel weer rond om de nodige foto's te maken. Echt inspannend is het allemaal niet, maar door de hoogte heb je zo'n tekort aan zuurstof, dat je het moeilijk krijgt. Je bent wel weer snel hersteld.
We blijven niet lang op de top. Het waait er wat, waardoor het frisjes is. Het vriest er wel, maar het voelt veel minder koud aan dan we van tevoren gedacht hadden. Om 7:00 uur beginnen we aan de terugtocht, waar we drie uur over zullen doen. Al snel komen we de andere groep tegen. Alleen Cor is op Gillman's Point teruggegaan (hij had last van evenwichtsstoornissen); de rest komt ook allemaal boven. Toch goed: veertien van de zeventien.
Het eerste stuk (naar Gillman's Point) is soms nog zwaar: er zitten wat klimmetjes in; ze stellen helemaal niets voor, maar we zijn helemaal opgebrand. Op Gillman's Point rusten we uitgebreid in het zonnetje, eten een (bevroren) mars/snickers en beginnen dan aan de afdaling. Gingen we op de heenweg zigzaggend naar boven, op de terugweg lopen we in een rechte lijn naar beneden. Je zet een voet in het gruis, glijdt een halve meter naar beneden, en dan de andere voet en weer glijden. Dat gaat lekker snel.
Om 10:00 uur zijn we terug in het hotel, waar we worden opgewacht met een glaasje ranja.
We pakken onze spullen in en om 11:00 uur vertrekken we naar de Horombo-hut. Het grootste stuk loopt naar beneden, dus dat gaat soepel. Na twee uur zijn we er. Pieter Jan, Francien en Marjo zitten ons op te wachten. De laatste twee zijn gelukkig helemaal opgeknapt van de hoogteziekte.
We kopen een welverdiend biertje en gaan op ons bed liggen. Tot etenstijd liggen we wat te doezelen. We eten lekker vroeg (17:00 uur), zodat we bijtijds naar bed kunnen. In het restaurant is het alweer een ware strijd om de tafelkleedjes. Grappig gezicht.

Donderdag 31 juliBeklimming Kilimanjaro, naar Arusha

We slapen het klokje rond (als een blok).
Na het ontbijt (een nog groter gevecht met de tafelkleedjes) vertrekken we voor de verdere afdaling naar het beginpunt. We vertrekken met zon, maar zien in het dal de wolken al hangen. Na een uurtje komen we daar inderdaad in en zien ook meteen niets meer. Dat blijft zo tot onder aan de berg. Op de heenweg hebben we mazzel gehad met het weer en het mooie uitzicht.
Na de Mandara-hut (lunch) wordt het pad glibberig en moeten we goed uitkijken. We zijn blij met de gehuurde skistokken voor wat meer evenwicht. Het eerste stuk (naar de Mandara-hut) lopen we in twee uur en drie kwartier, het laatste (naar het eindpunt) in twee uur. Het pad is verder goed te lopen, maar naar beneden krijgt Lia altijd last van haar tenen. Ook nu, maar alleen het laatste half uurtje, dus valt het mee.
Beneden aangekomen, leveren we alle gehuurde spullen in, drinken een colaatje en melden ons af. Daarna worden we naar het Moshi-hotel gebracht. Onderweg en later vanuit het hotel zien we de Kilimanjaro in zijn volle glorie liggen. Toch een enorme bult!
We gaan een biertje drinken, terwijl de rest eerst gaat douchen. Dat doen wij later onder een lekkere warme douche. Heerlijk na zoveel dagen helemaal niets. Het zwart komt uit onze haren!
Vervolgens weer naar het terras voor nog een biertje. Daar hebben zich al meer mensen verzameld. Om 19:30 uur worden we opgehaald voor een diner. Dit vindt plaats in het nieuwe Zara-hotel. We krijgen daar een uitgebreide rijsttafel. Heerlijk, met rijst, bami, een soort gado gado en iets van foe yong hai. Er wordt behoorlijk geschransd. Aan het eind vertelt Cor iets over iedereen ter afscheid van PJ. die voor ons zal vertrekken. Bovendien doen wij een voorstel voor het organiseren van een reünie, dat in dank wordt afgenomen.
Op het terras van het hotel drinken we met bijna de hele groep nog wat bier en wijn.

Vrijdag 1 augustusNaar Moshi

Na een goede nachtrust (wel vroeg wakker natuurlijk) ontbijten we uitgebreid. Daarna gaan we even Moshi in en pakken alle spullen in.
Tegen de middag vertrekken we naar Arusha, waar we een laatste vrije middag hebben. We stoppen eerst bij het Novotel, waar we uitgebreid gaan eten. Er is een groot buffet met warme happen en koude salades. Het smaakt ons prima. We nemen afscheid van Gert Jan en Mirjam, die nog een week naar Zanzibar gaan. We wandelen door het stadje en strijken neer in een parkje. We hoeven niet meer zo nodig te lopen.
Om 17:30 uur verzamelen we en worden we naar het vliegveld gebracht. Voor de laatste keer zien we de Kilimanjaro liggen.
Het vliegtuig vertrekt om 21:10 uur en na een tussenlanding in Dar es Salaam ...

Zaterdag 2 augustusNaar huis

...landen we om 8:05 uur (Nederlandse tijd) op Schiphol.

Dit was een reis met Baobab (tegenwoordig Sawadee).

Hier staan wat extra foto's in de fotogalerij.