Vrijdag 18 juliNaar Masai-dorp

Om 6:00 uur staan we op, want we moeten toch nog een aardig stuk rijden en de chauffeur gaat daarna terug naar Nairobi. Masai-vrouw, KeniaDe weg via Naikara is vrij slecht, vooral het laatste stuk. Onderweg zien we een grote trap. De bus heeft soms grote moeite om door de paden te komen. Vlak voor de manyatta van Mozes kan de bus niet verder en gaan we lopen. Slechts een kwartiertje, maar we kunnen wel voelen hoe het de komende dagen zal gaan. We zullen het moeilijk krijgen, denken we.
's Middags maken we een wandeling in de omgeving van het dorp met Mozes als gids. De Masai kennen alle planten en weten precies waar ze goed voor zijn. Mozes vertelt ons alles en wijst ons ook bijengaatjes aan. Die zitten in de grond en kunnen soms twee à drie meter diep zijn. Ze proberen om uit een van die gaatjes honing uit te graven, maar ze kunnen het niet vinden.
Na het eten komen de kindertjes aan het vuur zitten die allerlei liedjes zingen. Daarna volgen de vrouwen. Wij drinken ondertussen zelfgestookte palmwijn. We slapen in het huis van Mozes, dat nog in aanbouw is, maar waarvan de muren en het dak al staan. We liggen gewoon op de vloer.

Zaterdag 19 juliWandeling Masai

Terwijl we wachten op bloedaftapping bij koeien, zien we een paar grondneushoornvogels. Dat afgetapte bloed mengen ze met melk en drinken ze in tijden dat er minder eten is. Het is erg goed voor je. Martijn proeft het: het smaakt naar lauw tomatensap.
Het duurt altijd uren voordat de Masai eindelijk klaar staan. Bij hen is het de gewoonte dat ruzies helemaal uitgepraat worden. Niemand gaat weg, voordat iedereen tevreden is. Degenen die met ons meegaan, worden door de bewoners aangewezen. Iedereen moet het er over eens zijn. Zo niet, dan wordt er gepraat tot iedereen dat wel is. Voor de degenen die meegaan is het een uitstapje. Ze moeten wel enorme pakken dragen, maar daarnaast krijgen ze allerlei dingen te eten die ze normaal niet krijgen. Vooral op suiker zijn ze dol.
Ondertussen organiseren de vrouwen een markt met sieraden. Ze zijn erg mooi, maar niet bepaald goedkoop. We houden het bij foto's maken.
Om 11:00 uur vertrekken we eindelijk. Het duurt nog een half uur, voordat de Masai-dragers ons volgen. Wij dragen zelf een rugzak met onze eigen spullen: slaapzak, matje, trui, De kok, Keniaextra kleding, regenpak, toiletspulletjes, boek, e.d. Het eten wordt door de Masai gedragen. Behalve vier geitjes (voor het verse vlees) die zelf lopen. Charles, de kok van de afgelopen dagen, gaat ook mee. Bovendien wordt een aantal grondzeilen meegenomen, waar we op zullen slapen. En een extra zeil tegen de regen. Hopelijk hebben we dat niet nodig. Tenten nemen we niet mee.
We worden in tweeën gesplitst, zodat je niet in zo'n massale groep loopt. Wij zijn met Francien en Ruud, Mirjam en Josef en Marjo en Roel. Pieter Jan en vier Masai vergezellen ons.
We zullen vandaag vierenhalf uur onderweg zijn. Het is een eenvoudige wandeling: lichtelijk op en neer. Het dragen van de rugzak valt reuze mee. De Masai zien allerlei sporen van buffels en olifanten. We lunchen met geroosterd brood, kaas, jam, pindakaas en thee. Het gaat er goed in.
Om 16:00 uur arriveren we op de plaats van bestemming. Een klein soort manyatta: een ronde plaats, helemaal omheind met doornhout, wat de wilde beesten weg moet houden. Een stukje van de kampplaats vandaan wordt geit nr. 1 geslacht. Dat gebeurt niet in het kamp, omdat op het bloed de wilde dieren afkomen. De geit wordt in stukken gesneden, de ingewanden en een paar poten worden in het kampvuur op een paar stokken gehangen. De rest wordt voor morgen bewaard. We krijgen vooraf de lever te eten. Zelfs Lia vindt het lekker.
's Avonds krijgen we bij de poten ugali (maismeelpap dat als een blok op de maag ligt), kaassaus en groente. We kruipen dicht op het vuur, want het wordt frisjes.
Met z'n allen zoeken we een plekje op de zeilen. Het is een klein kamp, dus is het passen en meten. We slapen prima in de open lucht. De hele nacht blijft het kampvuur branden en houdt een Masai de wacht.

Zondag 20 juliWandeling Masai

Wandeling Masai Mara, KeniaOm 6:30 uur wordt het licht en wordt iedereen zo'n beetje wakker. We ontbijten met pap (bah) en alles wordt ingepakt. Voordat de Masai eindelijk klaar zijn, is het goed halftien.
We lopen weer in twee groepen. Het 'pad' is heel afwisselend: bos, moeras, weiden. Soms mooie uitzichten. Het gaat een beetje omhoog en omlaag. Het dragen van de rugzak valt alles mee.
Onderweg zien we een grote kudde buffels, een wrattenzwijn en wat ibissen. Het is een mooie wandeling. Goed om conditie op te bouwen voor de Kilimanjaro. Om 15:20 uur zijn we bij de kampplaats. Die is een stuk groter dan de vorige, zodat we wat ruimer zullen kunnen slapen. Bovendien ligt hij aan de rivier. Daar gaan we dan ook snel allemaal heen. Heerlijk om je weer eens te kunnen wassen.
's Avonds eten we lekkere macaroni met geitenvlees en groenten. We zitten met z'n allen om het vuur gekleumd, want erg warm is het niet. Het kamp is opener dan het vorige, waar de warmte onder de bomen bleef hangen. 's Nachts wordt alles vochtig en de temperatuur zakt tot 5,4º om 7:15 uur.

Maandag 21 juliWandeling Masai

Een rustdag. Er wordt een acht uur durende wandeling georganiseerd naar een waterval. Wij, samen met Mirjam H., Francien, Mieke en Arjan, en Pieter Jan hebben daar geen zin en blijven in het kamp: lekker lui, boekje lezen, koffie drinken (we zijn een wandelgroep die niet wil wandelen, volgens Pieter Jan; hij gaat een klacht indienen). Het is wel jammer, dat het bewolkt is en er wat wind staat, waardoor het frisjes is. Om een uur of twaalf wordt het helder. Voor de lunch krijgen we gefrituurde (!) flapjes, zogenaamde mandazi's. En dat midden in de bush bush.
's Middags wast Lia d'r haren in de rivier. Verder kletsen en zonnen we wat(niet te lang) en drinken thee.
Om 16:00 uur komt de groep die gewandeld heeft terug. Ze zijn erg tevreden, maar aan hun verhaal te horen, hebben we niet echt wat gemist. Wij hebben in ieder geval genoten van ons dagje rust.
Na het eten is er een goed bewaarde verrassing: zes flessen wijn, een fles port en een enorme zak cashewnoten. Met z'n allen zitten we rond het kampvuur en Mozes vertelt wat verhalen. Als 'big surprise' komt Charles met een door hem 's middags gebakken taart. Het is bijzonder knap wat hij met dat houtvuur voor elkaar krijgt.

Dinsdag 22 juliWandeling Masai

De langste wandeldag: we lopen van 2.000 meter naar 2.300 meter om tenslotte op 2.100 meter te eindigen. We vertrekken om 9:15 uur en zijn om 17:15 uur in het kamp.
Het is een prachtige wandeling. Lichtelijk op en neer door hele mooie natuur. Vaak is er geen pad of alleen iets wat er op lijkt. We gaan overal dwars doorheen. Het is wel opletten waar je je voeten neer zet, de grond is erg ongelijk. Ook liggen er veel boomstronken en moet je uitkijken voor laaghangende en terugzwiepende takken.
We lunchen bij een mooi uitzichtpunt. We doen allerlei blikken bonen, maïs, erwten en vlees in een pan en warmen het op. Het smaakt heerlijk.
's Middags halen we de andere groep in die wat langzamer loopt.
In het kamp zoeken we een vlak plaatsje en maken we ons bed op (= slaapzak uitrollen).
De thee wordt gezet van water uit een bruin beekje. Het ziet er niet uit, maar het smaakt prima. Na de spaghetti 's avonds gaan we meteen naar bed. We liggen enigszins scheef, maar slapen toch wel goed.

Woensdag 23 juliWandeling Masai

Het duurt weer lang, voordat de Masai klaar zijn, zodat de eerste groep (wij dus) pas om 9:00 uur vertrekt. Het gaat vandaag voornamelijk naar beneden. Eerst door het bos, later door het gras. Dat wordt extra bemoeilijkt, omdat er veel stenen liggen. Je moet goed opletten dat je niet struikelt.
In drie uur tijd zijn we op het laatste kamp (op 1.450 meter). We smijten onze spullen neer en haasten ons naar de rivier. Wat een verrukkelijk plekje is dat! Midden tussen de bossen loopt de rivier, waar veel grote rotsblokken liggen, waarop je lekker in de zon kan zitten. Er zitten talloze vlinders waaronder een hele grote. De zon schuift wel op, zodat iedereen steeds een andere steen opzoekt. Om 14:00 uur verdwijnt de zon grotendeels achter de rotsen en is het lunchtijd (tomatensoep met spaghetti). De rest van de middag lekker met z'n allen zitten luieren, thee drinken, boekje lezen.
Masai-vrouw, Kenia's Avonds na het eten wordt er afscheid genomen van de Masai. Ze krijgen hun loon en een tip. Een van de Masai is voor de eerste keer mee en is erg verbaasd geweest, hoe goed het tussen die verschillende culturen gaat.
We stellen net voor om te gaan slapen, als de eerste regendruppels vallen. Iedereen snelt naar z'n spullen, gooit alles op het midden van het plastic en vouwt dat erom heen. We pakken ons capeje en gaan bij het vuur zitten. Het blijft regenen en er wordt besloten om een zeiltje te spannen, waar we met z'n allen onder kunnen, want we willen toch wel gaan slapen. Zo gezegd, zo gedaan. Alle zeiltjes die eerst op de grond lagen, spannen we nu, zodat we afdakjes hebben. We gaan liggen op onze poncho's en daarop de luchtbedden. Om middernacht liggen we dan eindelijk in bed. De resterende vijf uur slapen we best redelijk. Het regent niet meer.

Donderdag 24 juliWandeling Masai, naar Nairobi

Om 5:00 uur moeten we al op, want we zouden afdalen in de Grote Slenk en dan zou het knap warm kunnen worden. In het donker pakken we alles in en we ontbijten met thee, suikerkoekjes en een halve liter slootwater. Nu krijgen we het wel voor elkaar om op tijd te vertrekken en om 6:15 uur gaan we op weg voor het laatste stuk van deze trek. We stappen uit de bomen en daar is het al zo licht, dat we onze zaklampen niet meer nodig hebben. We lopen het grootste deel naar beneden: we zullen zo'n zevenhonderd meter moeten afdalen. Het grootste deel is goed te doen, sommige stukken zijn vrij steil, waar dan los grind op ligt. Uitkijken dus. De zon komt als een rode bal op. We hebben prachtig uitzicht over de Grote Slenk. We pauzeren een keer en iedereen verbaast zich dat de chocoladetabletten niet gesmolten zijn.
Om 10:00 uur komen we beneden in het dorp aan. Het laatste stuk schijnt de zon. Daarvoor is het bewolkt, zodat het lopen vrij snel is gegaan. In een tuin bij een huis wordt op ons gewacht. In een kring onder de bomen staan banken en stoelen met witte kleedjes er op. De frisdrank staat koud en iedereen heeft binnen de kortste keren z'n flesje leeg. Weer eens wat anders dan bruin slootwater. Er is meer dan genoeg en iedereen kan naar hartelust drinken. Even later wordt de brunch gebracht. Veel vers fruit (mango, sinaasappel, papaja, banaan en meloen), pannenkoeken en oliebollen. Het smaakt heerlijk. Vooral het fruit hebben we wel wat gemist de afgelopen dagen.
De bus is ook gearriveerd en alles wordt ingepakt. Om 11:45 uur vertrekken we voor de vier uur durende rit naar Nairobi. Het is even wennen aan het gehobbel, maar dat gaat snel. We rijden over een dijk van het Magadi-meer, het grootste zoutmeer van Kenia. Het is een vreemd gezicht, die hele witte massa. Het mooiste zijn de vele duizenden flamingo's die er zitten. Wat een enorme hoeveelheid. Schitterend.
Onderweg moet de bus een keer aangeduwd worden, omdat hij niet meer wil starten.
Zonder ongelukken komen we in Nairobi aan. In het hotel brengen we onze spullen naar de kamer, wassen onze handen en gaan naar de bar voor een lekker koud pilsje. Daar zitten Cor en Alfred en we zitten gezellig te kletsen. Later komen ook Mieke en Arjan, Roel en Marjo en Jan (allemaal gewassen). Na het tweede biertje gaan wij dat ook doen en liggen wat op bed, voordat we zullen gaan eten.
Pieter Jan heeft een tafel gereserveerd in het Carnivoor-restaurant. We rijden daar met taxi's heen. Op het moment dat we weg willen, begint het enorm te plenzen. Wat zijn we blij, dat we de afgelopen dagen niet zo'n bui hebben gehad. De taxichauffeur komt met een grote plu ons halen, dus worden we niet zo nat. Sommige mensen in de auto hebben daar wel last van: de taxi lekt gewoon.
De Carnivoor is een enorm groot restaurant, waar de Kenianen niet komen (te duur). We hebben lekker geschranst. Er is nl een enorme barbecue die helemaal verzorgd is. We krijgen eerst uiensoep met bruine broodjes. Er worden sausjes en salades neergezet. Vervolgens komen er mensen met enorme spiesen aanlopen. Afhankelijk van wat er op zit, wordt er wat afgeschoven of stukken met grote messen afgesneden. Prachtig om te zien. We krijgen worstjes, kip, lam, beef, zebra, impala, waterbok. Als we alles geproefd hebben, komen ze vragen wat je nog meer wilt. Je kan zoveel eten als je wilt. Vooral de impala en de beef smaken heerlijk. Ook voor de drank wordt goed gezorgd. Daarna nog toetjes met ijs en koffie. Het geheel is perfect.
We zijn wel blij, dat het afgelopen is, want we zijn moe (iedereen trouwens). Om 11:30 uur zijn we terug in het hotel. Daar ontdekt Martijn een plekje op zijn buik en denkt dat het een teek is. Hij gaat er mee naar Mieke en Arjan, die 's middags ook verschillende teken hebben gevonden. Met een pincet verwijderen ze hem.
Eindelijk kunnen we gaan slapen.