Kenia - Tanzania

12 juli t/m 2 augustus 1997

Kenia en Tanzania liggen in het oosten van Afrika. Het zijn landen met enorme grasvlakten, de savannen, die in Noord-Kenia overgaan in een droger, meer woestijnachtig gebied. Daarnaast wordt Oost-Afrika doorsneden door de Grote Slenk, een stelsel van enorme breuken en plooiingen in de aardkost. Karakteristiek daarvoor zijn de van oorsprong vulkanische hooggebergten zoals de Kilimanjaro in Tanzania, die met z'n 5.895 meter de hoogste berg van Afrika is.
KENIA is een republiek met een oppervlakte van ongeveer 580.000 km² (veertien keer Nederland). Er leven ruim vijftig verschillende stammen zoals de Kikuyu (20%), de Luhya (14%), de Kamba (11%), de Luo (13%), de Masai (1,5%) en de Turkana (1,3%). Vele groepen hebben hun eigen identiteit en oude gebruiken weten te behouden.
TANZANIA is 945.087 km² groot en heeft ongeveer 26 miljoen inwoners, verdeeld over zo'n honderdtwintig stammen, zoals de Sukuma (23%), de Swahili (18%), de Nyamwezi (7,5%), de Chagga (7%), de Haya (7%), de Makonde (7%), de Gogo (6%), de Masai (1%).

Zaterdag 12 juliNaar Nairobi (Kenia)

Om 7:45 uur vertrekt de trein naar Schiphol. Daar ontmoeten we twaalf andere medereizigers. Drie mensen zullen reeds in Kenia zijn. Een totale groep dus van zeventien man: negen mannen, acht vrouwen en reisleider Pieter Jan van der Hulst. We maken de reis met Baobab.
Het vliegtuig (KLM) vertrekt een half uur te laat, maar we komen toch op de geplande tijd in Nairobi aan. Dat is om 20:30 uur (een uur tijdsverschil met Nederland). De meeste koffers komen vrij snel (ook de onze), maar sommigen duren erg lang. En uiteindelijk zal blijken, dat er eentje helemaal niet komt. Balen natuurlijk, maar Mieke en Arjan (de ongelukkigen) hebben hoop, dat alles goed zal komen, omdat er een koffer blijft liggen, die erg op die van hen lijkt. 's Avonds komt hij in ieder geval niet meer boven water.
Daardoor komen we laat aan in het hotel, waar we snel de sleutels krijgen. We kunnen de spullen op de kamer zetten en daarna worden we verwacht voor een drankje en een welkomstverhaaltje. Om 0:30 uur liggen we in bed.

Zondag 13 juliNaar Naivasha-meer

's Nachts worden we een paar keer wakker van de muggen (geen malaria); verder slapen we goed. We pakken alle spullen om en maken een tas klaar om achter te laten met de dingen die we alleen nodig zullen hebben voor de Kilimanjaro. We ontbijten in het hotel. Het duurt vrij lang en degenen die het laatst bestellen, krijgen het eerst te eten.
Mieke en Arjan vertrekken met een taxi naar het vliegveld op zoek naar de verloren spullen. Zij zullen met een tweede busje met kampeerspullen ons later inhalen. Onderweg naar het Naivasha-meer hebben we prachtig uitzicht over de Grote Slenk, zoals we dat ook in Ethiopië gezien hadden.
We stoppen in een restaurantje voor de lunch: kip of rundvlees met frietjes en wat groenten. De kip ziet er erg goed uit, maar smaakt niet best, zodat ons rundvlees de beste keus lijkt. Ondertussen komen Mieke en Arjan terug mèt rugzak. Inderdaad heeft iemand hem verwisseld.
We rijden door naar het Naivasha-meer, waar we op een camping de tenten opzetten. Een mooie, grote, rustige camping vlak aan het water (met picknicktafels). We lopen naar de waterkant op zoek naar vogels en zien een kleine witzwarte ijsvogel, pelikanen, reigers, mooi gekleurde spreeuwen, gele vogeltjes en een paar ibissen. 's Middags zitten we een poosje rustig bij de tent. Het weer is redelijk: een graad of twintig. Meer bewolking dan zon. Als de zon schijnt, is het meteen goed warm. We zitten op een hoogte van 1.900 meter, zodat we moeten uitkijken met verbranden. We zouden met een boot het meer op gaan varen, maar de schippers hebben geen zin. Dus gaat het niet door. Daarom gaan we maar een biertje drinken. Je moet toch wat.
We eten 's avonds spaghetti, klaargemaakt door de kok Charles. Het smaakt prima. De afwas moet door de groep gebeuren. Dat is minder.
Bij een kampvuur zitten we een tijdje gezellig te kletsen en goed 21:30 uur gaan we naar bed. Hoewel het pas de tweede dag is, hebben we het idee dat we al een week onderweg zijn.

Maandag 14 juliHell's Gate N.P.

Om 6:30 uur worden we gewekt. We krijgen wit brood met ham, kaas, pindakaas, e.d. Vrij luxe.
Daarna vertrekken we voor een dagwandeling door het Hell's Gate National Park, een van de weinige parken in Kenia waar gewandeld mag worden. Het is een ongeveer vijfhonderd meter brede kloof waar geen grote katachtigen en olifanten voorkomen. Vandaar dat je mag wandelen. Wel zien we veel andere soorten beesten: zebra's, giraffen, wrattenzwijnen, impala's, Thomson's gazellen, buffels. Ook zitten er veel vogels: een bijeneter en veel gieren bij een zebrakarkas. Ook een maraboe.
We wandelen van 8:00 uur tot zo'n 14:30 uur. Een mooie tocht, niet moeilijk. Na de picknicklunch loopt het wat gevarieerder, doordat we een engere kloof ingaan. Wat meer klim- en klauterwerk. Vervolgens dwars door de rivier op weg naar een geisertje. Prachtig.
We rijden met de bus terug naar de camping. Daar nemen we de boot voor een tocht over het meer. We zien veel nijlpaarden, waarvan sommigen hun bek open hebben. Schitterend. Ook zitten er grote reigers, aalscholvers en visarenden.
We varen door naar een restaurant, gespecialiseerd in Engelse afternoon-tea. Vlak bij de aanlegsteiger zitten in een boom verschillende colobus-apen. Mooie zwartwitte met hele lange haren. We krijgen thee met allerlei broodjes, koekjes en taart. In het gras in de tuin eten we dat op.
Het is een mooie dag. Bijna de hele tijd zon. Dan lijkt alles ook meteen een stuk mooier.
Bij de camping is Lia het eerste bij de (drie) douches die warm gemaakt worden door hout te stoken. Hij is bloedheet. Heerlijk. Martijn is een van de laatsten en heeft pech.
's Avonds eten we aardappelen, groente (een variant tussen andijvie en boerenkool) en vlees.

Dinsdag 15 juliNaar Masai Mara

Om 7:00 uur staan we op. We ontbijten en pakken de hele troep in. Alles moet in en op de kleine bus gepakt worden. Hij wordt helemaal volgestouwd. Ook het hele gangpad staat vol, zodat we met veel moeite bij onze plaatsen achter in de bus kunnen komen.
Het zal een lange rijdag worden. Goed 8:30 uur vertrekken we en om 18:00 uur zijn we op de plaats van bestemming. Onderweg stoppen we een paar keer voor een drank- en eetstop. In Narok kopen we postzegels. We zien er al veel Masai-mensen. Je herkent ze aan de grote gaten in hun oren en de roodblauw geblokte dekens. Ze dragen veel sieraden.
Vlak voor de camping stoppen we in een Masai-dorpje. Pieter Jan regelt dat we foto's mogen maken en daar maken we dankbaar gebruik van. Zowel de mannen als de vrouwen zien er prachtig uit. Vooral de oren zijn mooi. Grote gaten zitten erin met veel oorringen. Soms hangen ze die lellen om de oren, zodat je rare knoopjes krijgt. Dat ziet er erg grappig uit.
Op weg naar de Masai Mara zien we al veel dieren. Zebra's, gnoes, Thomson's gazellen, giraffen, struisvogels. Dat belooft veel goeds voor de komende dagen.
De camping (met warme douches) ligt vlak voor de Masai Mara. Er is niets omheind: het park niet en de camping ook niet. Daarom worden we 's nachts bewaakt door drie Masai-mannen die een vuur brandend houden.
Het bier is onderweg aangevuld (iedereen drinkt bier, ook alle vrouwen en dat moet straks nog de berg op) en dat smaakt prima.

Woensdag 16 juliMasai Mara

We staan in het donker op zodat we om 6:00 uur kunnen vertrekken voor een gamedrive. Die zal uiteindelijk langer duren dan gepland: zeven uur. Dus maar liefst zeven uur hobbelen in de bus. Wij zitten weer achterin waar het het meest schudde. Maar we zitten ieder aan een kant en hebben beide een open raam. We hebben dus uitstekende plaatsen.
Het is alleszins de moeite waard. We zien verschrikkelijk veel. Het begint al meteen met een leeuw die vlak langs de kant van de weg loopt. Later zien we een hele groep van vier leeuwinnen met elf jongen. Schitterend. Ook een cheetah (!), hyena, wrattenzwijnen, zebra's, giraffen, waterbokken, gnoes, Thomson's gazellen, impala's, struisvogels, gieren, gekroonde kraanvogels, secretarisvogel, parelhoenders, hartebeesten, olifanten, krokodillen, topi's, nijlpaarden, geelbekooievaar, Grant-gazellen. Op het laatst liggen er vier leeuwen (twee vrouwtjes en twee jongen) in een boom te hijgen van de warmte. Prachtig hangen ze er bij.
We zijn wel erg gaar na afloop en hongerig. We vallen dan ook uitgehongerd op de lunch aan. We krijgen salade, wentelteefjes met dikke plakken ham en een aardappelsalade.
Om 16:00 uur vertrekken we voor een volgende gamedrive. Een aantal mensen is het al zat. Maar het zit vandaag zo mee, dat we nog wel meer willen zien. We krijgen er geen spijt van! Eerst zien we een paar buffels. Dan een groepje van acht olifanten. Erg dichtbij. Mirjam S. vindt het maar niks en is bang. Ze zijn erg indrukwekkend. Maar het mooist van de hele dag komt als laatste: een cheetah in het open veld met twee jongen. Die jongen zijn net bolletjes wol. Ze zijn nog zo klein, dat je alleen aan hun pootjes kunt zien, dat het cheetahs zijn. Hun rug is nog dons. De moeder sprint achter een paar gazellen aan. Het is fascinerend om te zien hoe die beschermd worden door een aantal zebra's. Die blijven tussen de cheetah en de gazellen. Terwijl de hele kudde verder graast, blijven drie zebra's de cheetah in de gaten houden, die uiteindelijk afdruipt. Ze loopt daarbij vlak langs onze bus. Wat een schitterend beest. Het is de snelste van allemaal: zij kan zo'n tien seconden lang honderdtien kilometer per uur halen.

Donderdag 17 juliMasai Mara

Binnen twee uur is alles ingepakt en tegen halfnegen vertrekken we weer naar de Masai Mara. We trekken er nu dwars doorheen, op zoek naar nog meer wild. Het enige dier dat we niet eerder gezien hebben, is de zadelbekooievaar. Voor de rest veel buffels, een paar olifanten, wat maraboes. In de verte staan grote groepen met gnoes en zebra's (zij leven naast en bij elkaar; de gnoes eten de bovenkant van het gras, de zebra's grazen de rest af), een groep met buffels en een groep met veel hartebeesten, impala's, Thomson's gazellen, gnoes. Even verderop komen twintig giraffen de bosjes uit. Wat bewegen die zich prachtig voort. Zo statig. En ze lopen zo mooi achter elkaar.
Net buiten het park kamperen we en zetten we de tent op tussen wat lage boompjes. Na de lunch schrijven we de kaarten en geven die aan de chauffeur die ze zou posten.
Tegen het einde van avond (vanwege de warmte) scheiden we al onze spullen: wikken en wegen. We kunnen een tas achter laten voor de zesdaagse wandeltrek waar we alles in kunnen stoppen wat we niet zullen gebruiken. We willen uiteraard zo weinig mogelijk meenemen, want we moeten alles zelf dragen. Toch wordt het nogal wat, want ook de slaapzakken en de matjes moeten mee.
's Avonds worden er door een aantal mannen een paar dansen opgevoerd. Met het hoogspringen maken ze indruk op de vrouwen.