Woensdag 15 februariNaar Fogo via Santiago
Na het ontbijt worden we opgepikt en naar het vliegveld in San Pedro gebracht. We vliegen eerst naar het eiland Santiago in een uurtje en daarna door naar São Filipe op het eiland Fogo in twintig minuten.
Een kwartier later staan we bij La Fora Ecolodge (Aaron & Ellen’s Eco-hotel) in het binnenland op een hoogte van 600 meter. We krijgen een huisje met veranda en een weids uitzicht. Het is heerlijk rustig. We pakken een beetje uit, wisselen de wandelschoenen voor slippers en gaan naar de bar. Lekker buiten met bankjes en stoelen en mooi uitzicht. We gaan voor een mojito en een gin tonic. Lekker.
Hier drinken we water gewoon uit de kraan.
’s Avonds eten we buiten met mooie lampjes op tafel. De tafeltjes staan ver uit elkaar en het eten is prima. We drinken er de plaatselijke witte Cha-wijn bij. Bij het toetje krijgen we een neutje. We kunnen kiezen tussen iets doorzichtigs en iets bruins. We nemen er van elk eentje. De bruine is het lekkerst. De witte is een grogue, de bruine een punch, minder sterk, want gemengd.
Terug in ons huisje gaan we op het trapje ervoor zitten om naar de prachtige sterrenhemel te kijken. Het is lang geleden dat we die zó helder hebben gezien.
Donderdag 16 februariFogoLekker ontbijt buiten op het terras in de zon. Een stralende dag vandaag met alleen maar blauwe lucht.
We gaan wandelen. We hebben een pad gezien dat ons wel wat lijkt. Eerst een stuk over de doorgaande weg, daarna een kleiner pad. Overal zien we opgedroogde lavastromen van vroegere uitbarstingen. Af en toe zien we een huis met een grommende hond, twee brommers en af en toe een paar mensen, wat ezels, kippen en geiten. Overal zien we de 3.000 meter hoge Fogo-vulkaan liggen. Die gaan we niet beklimmen.
Tot het einde van de weg lopen we alleen maar omhoog tot 1.100 meter. Op de terugweg zien we een kleine krater prachtig liggen. Op de heenweg waren we daar langs gekomen, maar dachten dat het een bergje was. Pas van boven zie je dat het een vulkaankrater is. We zien wat mussen, duiven en zowaar een mooi gekleurde ijsvogel, een paar grote geelzwarte spinnen, kalkoenen. Bij een huis staat een vrouw met twee kleine kinderen. We mogen een foto maken en als dank printen we die uit. Ze zijn blij verrast.
Terug bij de weg, vlak bij de kleine krater, besluiten we om over de weg om de krater heen te lopen. Dan zien we een smal paadje en we besluiten een stuk af te snijden. We komen bij een huis en daar houdt het paadje op. Een mevrouw wijst ons dat we door de velden kunnen lopen. Onze sokken komen onder de stekels te zitten. Op de telefoon zien we dat we de goede kant op gaan. We passeren een grote baobabboom, een droge rivierbedding en komen bij de achterkant van een huis weer op de weg. De lodge is nu niet ver meer. Totaal hebben we vierenhalf uur gelopen.
Bij terugkomst drinken we een welverdiend biertje. We zitten net als er twee nieuwe gasten binnen komen die we al overal tegen gekomen zijn. Dat zal ook de rest van de dagen blijven gebeuren.
Vrijdag 17 februariFogoHeerlijk ontbijt buiten in het zonnetje.
We wandelen vandaag naar São Filipe, ongeveer 9 km. De hele weg gaat omlaag, zo’n 600 meter. Gisteren de hele dag drie auto’s gezien, vandaag veel meer. In São Filipe zien we veel huizen in mooie kleuren geschilderd, daarnaast veel muurschilderingen. Ook hier weer een mooie overdekte markt met veel groente en fruit. Het strand van São Filipe is, zoals vaak op de Kaapverdië, zwart. We nemen terug een taxi en zien dan pas de enorme afstand die we hebben afgelegd.
Zaterdag 18 februariFogo
Niks gedaan. Bij het zwembad gelegen, boekje gelezen.
Zondag 19 februariNaar Praia op Santiago
Vandaag gaan we naar ‘ons’ laatste eiland, naar Praia op Santiago, de hoofdstad van Kaapverdië. We worden om 9:00 uur opgehaald en naar het vliegveld gereden. Het vliegtuig landt op Santiago op het moment dat we eigenlijk zouden vertrekken. Het is maar twintig minuten vliegen. Hier worden we opgewacht door een Nederlander en naar ons hotel gebracht. We zitten in Salav Guesthouse (Casa Andrea) aan de zuidkant van de stad in de wijk Santo António. Ook hier weer een dubbele naam. Omdat we onze kamer nog niet in kunnen, gaan we een stukje wandelen. We lopen een trap af en komen uit bij een klein strand. Het is er behoorlijk druk met zwemmers en zonners. We kijken het een poosje aan en lopen dan weer verder. We zien de vuurtoren die Maria Pia heet. We bekijken hem van binnen en hebben boven mooi uitzicht op de stad. Het is hier warmer dan op Fogo. Daar zaten we op 600 meter hoogte en hier op zeeniveau. Het waait hier sowieso minder dan op São Vicente.
Op de terugweg belanden we bij een restaurant waar ze tapbier verkopen. Aan ons tafeltje bij het raam hebben we prachtig uitzicht op het strand. We bekijken een groepje mensen dat er zeker een uur over doet om te vertrekken. Ze staan op, vouwen handdoeken op, kletsen, pakken in, kletsen, spoelen dingen af, kletsen, staan maar wat, kletsen, spoelen dingen af, kletsen. Het duurt en het duurt. We worden er moe van om het aan te zien.
Daarna houden we, volgens goede plaatselijke traditie, siësta.
Maandag 20 februariPraia op Santiago
Vandaag een dag Praia. We wandelen eerst naar Rua d’Arte in de wijk Terra Blanca, een plek waar je de mooiste muurschilderingen ziet. Vervolgens dalen we af naar het centrum en het Plateau. Eerst bezoeken we een grote overdekte markt en daarna klimmen we via een trap naar het Plateau. Hier is het gezellig druk met marktjes en mooie gebouwen. We zien alleen veel groepen toeristen achter omhoog gehouden bordjes lopen die van het cruiseschip komen dat we in de haven zien liggen.
Daarna als late lunch een visje met een biertje met uitzicht op het stadsstrand.
’s Avonds na het eten drinkt een man achter ons een mooie cocktail. Lia gaat vragen hoe die heet en bestelt ook een gin berry tonic. Martijn drinkt een mojito.
Dinsdag 21 februariNaar Assomada op Santiago
Vandaag gaan we naar het binnenland van Santiago. De chauffeur zou ons om 10:00 uur ophalen. Hij heeft zich echter vergist en dacht dat hij ons van het binnenland naar Praia moest brengen. We doden de tijd met lezen. Hij brengt ons naar Pousada de Vassora (Casa di Jean & Julia) in de buurt van Assomada. Het gebied is omgeven door hoge puntige rotspartijen. De pousada ligt 800 meter van de hoofdweg af op een hoogte van 500 meter. We worden ontvangen door de zoon des huizes, die net genoeg Engels praat om ons alles duidelijk te maken. We krijgen een grote, lichte kamer met zitje en terras.
Om 16:30 uur komt de eigenaar zich verontschuldigen dat zijn zoon niet alles goed heeft verteld. De markt die normaal gesproken op woensdag is, is verplaatst naar vandaag, omdat het morgen Aswoensdag is. Hij gaat over een kwartiertje met de taxi naar het centrum van Assomada. Of wij mee willen. Kunnen we naar de markt en bovendien is er een carnavalsoptocht in het centrum. Die zou om 14:00 uur zijn, maar hij heeft gehoord dat het nog niet begonnen is. Europeanen hebben een horloge, wij hebben tijd, vertelt de eigenaar.
In een paar minuten zijn we in het centrum. Het is er druk, maar hij weet precies waar hij moet zijn. Hij laat ons alleen en al snel horen we muziek. Het is een kleine optocht met danseressen in allerlei kleuren en een soort koninginnewagen. Hier een videoverslag.
Op de markt kopen we wat kleine zakjes met eetbare dingen, geen idee wat, voor Karin die volgende week haar verjaardag viert.
Als we op zoek gaan naar een taxi terug, zien we nog een optocht met o.a. zwart geverfde mannen met stokken.
In de taxi die we aanhouden zit al een mevrouw. Wij kunnen ook mee en op onze route zetten we haar af. Kost slechts € 3 voor ons tweeën.
Woensdag 22 februariAssomada op Santiago
Onze host Jean is wandelgids en wij huren hem voor vandaag voor een wandeling. Wij hebben aangegeven wat we ongeveer willen en hij heeft besloten dat we naar Principal gaan. Dat is een stuwmeer dat het iets ten noorden van de Sierra Malagueta ligt. Jean regelt een taxi die ons in een half uur naar het beginpunt brengt. Diep in de verte zien we een groen meer liggen waar we heen gaan. Dat ligt maar liefst 700 meter lager dan waar we nu staan. En daarna moeten we ook weer omhoog. Oeps.
Jean leent ons een paar wandelstokken waar we blij mee zijn.Het is een vrij zonnige dag en het waait behoorlijk. Tijdens de wandeling hebben we geen last van die wind. Vol goede moed beginnen we aan de afdaling. Het pad is smal en meestal goed beloopbaar. Soms zijn er wat steilere stukken waar we een beetje moeten klauteren en moeten oppassen met uitglijden. We hebben steeds een weids uitzicht over allerlei bergkammen. Prachtig.
Af en toe zien we een valk hoog in de lucht die steeds door een aantal kauwen wordt verdreven. Veel fruitbomen staan er op de hellingen. We zien gele stekelige vruchten van een centimeter of tien. Als je die doormidden snijdt, zie je dat het komkommers zijn; ze zijn alleen niet te eten, ze zijn te bitter. De hele vallei ziet er groen uit. In de verte zien we af en toe een huis of een groepje huizen op de meest afgelegen plekken. Die zijn alleen te voet bereikbaar. Na anderhalf uur komen we bij een paar huizen. De jonge eigenaar komt op het geblaf van de hond af. Verder zijn er varkens, koeien en kippen. We gaan even zitten en Jean maakt een praatje want de man spreekt alleen Creools, net als bijna iedereen hier in de vallei. Martijn maakt een foto van hem en geeft hem als dank een printje daarvan dat hij met ons kleine printertje maakt. Hij is er blij mee.
We lopen nog een uur door en zijn dan beneden. We zitten nu op slechts 100 meter boven zeeniveau. Op het laatste stuk naar beneden staan wat meer huizen. Iedereen zegt vriendelijk gedag en we worden regelmatig uitgenodigd om binnen te komen en mee te eten. Jean heeft echter in restaurant Sabor een plaatsje gereserveerd waar we andere wandelaars ontmoeten. We krijgen o.a. een schotel met bacelau te eten. Lekker.
We zien meerdere paartjes ijsvogels. Soms alleen als blauwe flitsen, soms gaan ze mooi voor ons zitten. Wel ver weg, maar met de telelens worden het mooie plaatjes.
Daarna beginnen we aan de klim naar boven. Dit is een ander pad en we hoeven ‘maar’ 500 meter omhoog. Ook nu ver en weids uitzicht. Het loopt wat makkelijker dan het pad omlaag. Wel voortdurend stijgen, maar binnen 2,5 uur staan we boven. Jean is iets vooruit gelopen en heeft al een busje aangehouden. Vier mensen die bij een touroperator werken, hebben een vrije dag, het busje van het werk gecharterd en zijn een dagje op pad. Ze geven ons een lift en zetten ons af bij de weg die naar de pousada leidt. Die 800 meter omhoog lukt ook nog prima. We zijn blij dat Jean met ons mee gegaan is. Alleen lukt zo’n wandeling niet. Er staat nergens wat aangegeven.
Om 18:30 uur vertelt Jean dat er vanavond geen eten wordt geserveerd. Hij heeft in Assomada rond gebeld en een restaurant gevonden dat open is. Het is vandaag Aswoensdag, iedereen heeft een vrije dag en bijna alles is dicht. Verder heeft hij een taxi geregeld die ons heen en terug brengt. In het restaurant zijn we de enige eters. Er zitten wel wat plaatselijke mannen met een drankje naar het voetballen op de tv te kijken. Regelmatig horen we wat, volgens ons, Chinees kreten door het restaurant schallen, alsof er weer een maaltijd klaar is. Dan komt er een nieuwe gast binnen die duidelijk dronken is. Iedereen probeert hem te negeren. Hij is nogal luidruchtig, misschien wel omdat hij niets te drinken krijgt. Onze taxi komt weer voor rijden en brengt ons terug naar de pousada. Jean wacht ons daar op. Volgens ons was hij bang dat eea niet goed gegaan zou zijn.
Donderdag 23 februariAssomada op Santiago
We krijgen van Jean een kaart hoe we naar de enorme kapokboom kunnen lopen. Deze boom is meer dan zestig meter hoog en heeft een stamomtrek van ongeveer 28 meter. Zo’n boom komt hier eigenlijk niet voor. Ze noemen hem hier Koilone Kapoktree. Handig om die naam te weten, want bij de paar huizen waar we langs komen, vragen mensen of we daar naar toe gaan. Soms zitten we op een verkeerd paadje en wijst men ons de weg. Het zijn smalle, zanderige paadjes. Er groeit hier van alles: kolen, wortelen, uien, fruit. We zien vandaag een heleboel ijsvogels. Een klein hondje volgt ons een hele tijd. We passeren de St. Catarinakerk en zien de boom al van verre staan. Een groep schoolkinderen is daar met hun leraren. Ze spreken drie woorden Frans. Iedereen die we ontmoeten zegt vriendelijk gedag. De boom is inderdaad enorm. We blijven ons een poosje verbazen.
Dan lopen we deels over een keienweg, deels over een paadje door naar Assomada. We pinnen hier nog wat geld en drinken in een plaatselijk kroegje een biertje. Een oude man probeert een gesprekje met ons te voeren. Als hij hoort dat wij uit Nederland komen, vertelt hij dat zijn vader vroeger in Rotterdam heeft gewerkt. Hij heeft er één Nederlands woord van geleerd: godverdomme. De biertjes zijn hier goedkoop: € 1,25 per flesje van 0,25 cl.
We wandelen nog wat door de plaats, zitten een poosje op een bankje en gaan met de taxi terug naar de pousada.
We relaxen de rest van de middag.
Vrijdag 24 februariNaar Tarrafal op SantiagoOm 11:00 uur worden we naar onze laatste plaats gebracht, Tarrafal. Dat ligt aan de noordkust van Santiago. Casa Alegria (Casa Irene) heeft een Nederlandse eigenaresse. Er staan gratis drankjes in de koelkast. Bier, fris, fles wijn.
Tarrafal is een klein vissersdorp en ligt aan een baai die omringd is met hoge rotsen en bergen. Op het strand staat een enkele palm. Het dorp is ruim opgezet. Veel huizen zijn maar half af. We lopen naar de baai en zien veel vissersboten. Er zijn wat restaurantjes en dat is het wel. Bullet Beach is opgebouwd op een paar rotsen en daar drinken we wat. We zien een vissersboot uit het water op het strand getrokken worden door een man dertig.
We lopen nog wat door het dorp, maar er is weinig te zien.
’s Avonds gaan we eten in restaurant Bellini buiten het centrum. Het is er matig druk met alleen maar lokalen. Er is wel een Engelse menukaart. We zitten buiten en dat is ondanks de wind goed te doen. Het eten is prima.
Als we terug lopen naar ons verblijf, is het doods. Half afgebouwde huizen. Bij de wel afgebouwde huizen brandt nergens licht, luiken zijn gesloten. Geen mens op straat. Het leeft niet.
Zaterdag 25 februariTarrafal op SantiagoNa een ontbijt op het dakterras lummelen we wat en lopen daarna richting centrum. We zien wat kleine Chinese supermarktjes en gaan op het plein bij de kerk zitten. Er gebeurt niet veel. Daarom lopen we naar het strand waar het drukker is dan gisteren. De vissers zijn vandaag wel aan het werk en regelmatig zien we boten binnenlopen. Allerlei mensen komen helpen om die het strand op trekken. Een beetje boot heeft wel dertig man nodig.
Dan komen er vrouwen die de vis willen kopen. Wat hen bevalt, gooien ze in een plastic bak. Daarna begint wat wij zien als een ruzie tussen de visser en de vrouw. Het gaat blijkbaar om de kiloprijs van de gekozen vissen. De woorden lopen hoog op. Ondertussen wordt de boot helemaal schoon gemaakt. Een andere vrouw komt ogenschijnlijk zonder veel ruzie tot een kiloprijs, de vis wordt gewogen en er wordt afgerekend. Het geruzie tussen de schipper en de vrouw gaat nog lang door en pas als de boot bijna schoon is, komen ze ogenschijnlijk tot een prijs en wordt er gewogen en afgerekend.
We gaan op het strand onder een palmboom zitten en bekijken alles en iedereen. Naast ons hebben een paar lokalen een band gespannen tussen twee bomen. Ze balanceren op deze band. Een paar toeristen proberen het ook, maar het blijkt niet zo makkelijk.
Daarna houden we siësta en daarna drinken we de gratis fles wijn op boven op het dakterras.
We hebben Irene, de eigenaresse gesproken en meteen de lokale taks betaald. Nu kunnen we de rest van ons contante geld opmaken.
Zondag 26 februariTarrafal op Santiago
Weer naar het strand. Hier is altijd wel wat te zien. In het weekend is het hier redelijk druk.
In het begin van de avond vertrekken we naar het vliegveld van Praia waar we net na middernacht naar huis zullen vertrekken.
Maandag 27 februariNaar huis
Tsjonge, wat een kleine zitplaatsen in het vliegtuig van TAP. Ze geven op dat het minimaal 76 cm is, maar volgens ons het nog geen 60 cm. Zelfs Lia zit klem. Voor een nachtvlucht is dit niet prettig. We hebben een tussenlanding in Lissabon en het vliegtuig naar Amsterdam, ook van TAP, is iets ruimer. Niet veel.
Gelukkig vliegt alles op tijd, zijn de koffers er en zijn in de loop van de dag weer thuis.
Hier een videoverslag van het carnaval.
Hier nog een fotogalerij.
Deze reis is voor ons geregeld door Voja travel.