Kaapverdië

6 t/m 27 februari 2023

KAAPVERDIË is een land bestaande uit een eilandengroep van vulkanische oorsprong voor de westkust van Afrika in de Atlantische Oceaan. Op 5 juli 1975 werd het onafhankelijk van Portugal.
Het land bestaat uit tien eilanden die totaal verschillend van elkaar zijn. Het hoogste punt in Mount Fogo met 2.829 meter. Het land leeft van toerisme en landbouw: suikerriet, cassave, yam, bananen, papaja en mango. Van het suikerriet wordt op grote schaal grogue gemaakt, een soort rum.

Mindelo

Zondag 5 februariNaar Schiphol
We gaan naar Kaapverdië. Omdat de vlucht morgen om 8:45 uur vertrekt, slapen we eerst een nachtje in het Ibis bij Schiphol.
We hebben Voja Travel deze reis voor ons laten regelen. Een rondreis naar vier eilanden: São Vicente, Santo Antão, Fogo en Santiago.

Maandag 6 februariNaar Mindelo op São Vicente
Er is een staking van het streekvervoer, maar de gratis transferbus gaat wel en op tijd en we zijn snel bij de luchthaven.
Vroeg op en naar de incheckbalie. Deze vlucht kunnen we bij TUI niet van tevoren inchecken. Raar, allemaal afgiftepunten voor je bagage, maar omdat er niet van tevoren ingecheckt kon worden, moet iedereen langs de balie. Zelfs mensen met alleen handbagage moeten hier aansluiten. De handbagage- en paspoortcontrole gaat supersnel.
Het vertrek wordt uitgesteld zonder enige verklaring, Na een uur krijgen we te horen dat het komt door de vele bagage. Alsof ze voor het eerst deze vlucht doen. Uiteindelijk komen we redelijk op tijd aan. Omdat we van tevoren onze registratie hebben gedaan via internet zijn we zo binnen. Onze rugzakken liggen ook als een van de eersten op de band. De ontvangst door iemand van Voja Travel staat al klaar en we pinnen lokaal geld. Het is hier twee uur later als in Nederland.
DaarMarktna is het wachten op nog wat andere mensen en dan worden we naar ons hotel in Mindelo gebracht. We zitten in Casa de Poco oftewel Casa Julia. Al die hotels hier hebben twee namen. Het is een klein gastenverblijf dicht bij de haven, waar alle reuring is. We krijgen een mooie grote kamer en er is boven een groot dakterras. Zowel beneden als boven staan koelkasten waar je drankjes uit kunt halen en die je zelf moet noteren om later af te kunnen rekenen. Op de kamer staat een karaf drinkwater.
Het is circa 25 graden met een stevig windje en een stralende zon. 's Middags wandelen we de stad in en zien veel gekleurde huizen. Alles is op loopafstand en overal zien we winkeltjes, barretjes en restaurants. We drinken een biertje op een terras aan de haven uit de wind. Ca. € 3 voor een halve liter, dus lekker goedkoop. Een Griek komt naast ons zitten en we raken gezellig aan de praat. Hij inspecteert schepen op brandstofverbruik en is hier voor een paar dagen.
's Avonds eten we bij Nautilus. Ondanks dat het 19 graden is, voelt het door de harde wind frisjes aan.

Dinsdag 7 februariMindelo op São Vicente
Na een lekker en uitgebreid ontbijt wandelen we door de plaats. Het is er gezellig druk, de straten zijn schoon, het verkeer rijdt rustig, de auto’s stoppen als je in de buurt van een zebrapad komt, de mensen zijn vriendelijk, de zon schijnt, het waait best hard, honden liggen overal in de schaduw te slapen. We slenteren naar de vismarkt, de Mercado de Peixe. De mannen zijn bezig de vissen schoon te maken, de vrouwen verkopen ze. De ene vis herkennen we wel, de andere niet. We zien marktpleinen waar vrouwen zitten met groente en fruit. Mannen drinken koffie. We gaan op een bankje zitten om alles rustig te bekijken. Er is ook een overdekte markt, de Mercado Principal, waar we boven mooi zicht hebben op de handel beneden.
Cesaria EvoraWe dwalen verder en zien een grote afbeelding op een muur, niet beschilderd, maar de muur zelf is bewerkt. Heel apart. Het is de beroemde Kaapverdiaanse zangeres Cesaria Evora. We lopen een heuvel op waar we mooi uitzicht hebben op de haven aan de ene kant en het strand aan de andere kant. De zee kleurt fel in allerlei tinten blauw. Mooi.
Het strand is erg rustig. Er zwemmen een paar lokalen en een enkeling ligt op het strand te zonnen.
’s Middags houden we siësta.
We drinken nog wat op hetzelfde terras als gisteren. Vandaag sluit die tent om 18:00 uur om ‘technische’ redenen. We eten in een restaurant aan de haven. Het zit boven in een gebouw en we hebben mooi uitzicht over het water, de boten en de bergen er achter. Het is er rustig.

Woensdag 8 februariNaar Santo Antão
Santo AntãoWe wandelen weer door Mindelo; er is altijd genoeg te zien. Ook nu weer zitten we op bankjes om naar alles en iedereen te kijken. We blijven ons verbazen over alle kleuren van de huizen en de mensen.
Goed 13:00 uur worden we opgehaald en naar de ferry gebracht die ons naar Santo Antão zal brengen, het buureiland. Een tocht van een uur. De chauffeur is stipt op tijd. Heel on-Afrikaans.
Op Santo Antão worden we opgewacht en naar Aldea Panoramica 360⁰ (Petra’s Lodges) gereden in ruim een uur. We rijden over de nieuwe kustweg. Prachtige valleien, grote vulkanen, dorpjes met kleurrijke en traditionele huizen, smalle wegen, geen verkeer, een paar koeien op de weg en geiten in de berm.
Het hotel ligt niet ver van de Cova vulkaankrater. Boven is het bewolkt en het regent zowaar een beetje. We krijgen een huisje dat mooi in een tuin met zwembad ligt. Er zitten verschillende Nederlanders die we al eerder tegen gekomen zijn.
Er is een leuke bar annex restaurant. Iedereen eet hier ’s avonds, want er is niets anders in de buurt. Het is eten wat de pot schaft: een driegangendiner voor € 15. Voor ons geen probleem, want we eten alles. Vanavond heerlijke paella. Bij het toetje krijgen we een punch coco. Punch is een Kaapverdische likeur op basis van grogue waaraan limoen en suiker wordt toegevoegd om het zoeter te maken. Het is 20% minder sterk dan de pure grogue.
Er staan twee drinkwatertappunten in de lodge met van die grote flessen waar je je eigen fles mee kunt vullen.
We gaan vroeg naar bed terwijl we buiten de plaatselijke brassband horen spelen. We zien nog steeds laaghangende bewolking en ’s nachts horen we het aardig regenen.

Donderdag 9 februariSanto Antão
Cova de PaúlWandelingWe besluiten tot de beklimming van de Cova de Paúl, de vulkaankrater. Deze ligt op 1.200 meter hoogte wat inhoudt dat we 700 meter omhoog moeten lopen. De mist die rond de toppen hangt, valt vandaag mee en het is zonnig. Gisteren zijn mensen teruggekeerd, omdat ze in de wolken liepen. Vandaag blijkt een prachtige, overwegend heldere dag. Zonnig en de wolken trekken weg. We lopen in drie uur omhoog, ongeveer drie kilometer. Het landschap is prachtig en verandert steeds. Beneden is meer beplanting als uien, bananen, wortels, papaja’s, suikerriet, koffie, vijgen, yams. Hoger zien we de Paúl-vallei prachtig liggen met een paar kleine dorpen. Ook hoog op de bergkammen zien we woningen. Het pad is goed beloopbaar. Het gaat wel de hele tijd, slingerend, naar boven, meestal vrij stijl. Er zijn niet veel mensen die het pad naar boven nemen, we komen er na een tijdje wel steeds meer tegen die met een taxi naar boven zijn gebracht en naar beneden komen lopen.
Boven ligt de enorme krater. Erg indrukwekkend. Hij is niet diep en wordt gebruikt als landbouwgrond. De bodem is ongeveer een kilometer breed. Naar beneden loopt wat moeilijker, deels omdat de we hele klim er al op hebben zitten. Dat doen we in twee uur.
Het biertje in het hotel vinden we welverdiend.
We komen weer mensen tegen die we eerder al op São Vicente hebben gezien. Grappig.

Vrijdag 10 februariSanto Antão
De dag begint met een stralend blauwe lucht.
Het valt mee met de spierpijn. We blijven een beetje bij het hotel hangen, zitten wat in de zon bij het zwembad, lezen wat. ’s Middags wordt het wat bewolkte en frisser. We maken de spieren los door een wandelingetje langs de paar huizen die het dorp vormen. Jongetjes zitten op verfblikken te oefenen om later trommelaar te kunnen worden. Een lekkere rustige dag.
Er zitten hier verrassend weinig vogels. Wat duiven en mussen. Dat is het wel.

Zaterdag 11 februariSanto Antão
Delgadinho bergrugVrouwOm 9:30 uur worden we opgehaald voor een eilandtour. Stipt op tijd rijdt de auto voor. Met z’n tweeën zitten we in de auto met een chauffeur. We worden eerst door een vierwieldrive auto een eindje naar beneden gereden, de wegen zijn iets nat, en dan stappen we over in een andere auto.
We rijden door de Cavo de Paúl met prachtige terrassen, een aquaduct, mooie uitzichten, kleine kleurige dorpjes. Het is erg rustig op de weg en regelmatig stopt de auto gewoon langs de kant van de bochtige weg, zodat wij uit kunnen stappen en foto’s maken. Via Vila das Pombas, ook wel Paúl genoemd, rijden we naar Sinagoga waar vroeger eerst een synagoge stond, later een leprakolonie was en nu een zwemplezier voor de plaatselijke bevolking is.
Dan komen we in Ribeira Grande, de hoofdplaats van het eiland. Stel je er niet teveel van voor. We wandelen er even rond en zien wat muurschilderingen. Dan door naar de krater over een soort bergkam, de Delgadinho bergrug. Aan de ene kant ligt de Ribeira Grande vallei en aan de andere kant de Ribeira da Torre vallei. Aan beide kanten hebben we weids uitzicht. De weg kronkelt omhoog en aan weerszijden gaat de berm steil naar beneden. Ook hier wandelen we een stuk en genieten van het prachtige uitzicht.
Het weer is niet best: laaghangende bewolking en soms een paar spetters regen. Omdat bij dit weer het uitzicht op de vulkaan er niet is, besluiten we om daar niet naar toe te rijden. Gelukkig hebben we deze donderdag mooi zien liggen.
We rijden terug richting kust en krijgen een lunch bij Divin Art. We zitten lekker buiten en krijgen typische Kaapverdiaanse gerechten samen met een karafje grogue. Lekker.
Dan verder naar Ponto do Sol, de toeristische hoofdplaats. De haven is mooi om te zien met z’n vele vissersbootjes. Het is er overdag rustig, dan is iedereen aan het wandelen. ’s Avonds is er meer reuring.
Op de terugweg zien we nog een aquaduct, veel groene valleien, een erg kleurrijk dorpje, een kleine groguebrouwerij die op het moment niet in werking is, maar waar we wel een glaasje kunnen proeven.
Om 16:00 uur zijn we weer terug. Een mooie tocht. We hebben een goed idee gekregen hoe mooi dit eiland is.
Zoals altijd drinken we het plaatselijke bier, Strela, of de Cha-wijn uit Fogo.
De toeristen die wij tegenkomen zijn Frans of Nederlands. Volgens onze gids komen hier op dit eiland pas Nederlanders na de corona. Iedereen die we spreken, heeft geboekt bij Voja-travel. De meeste Nederlanders gaan naar de eilanden Sal en Boa Vista, de eilanden met de grote all-inclusive toeristenresorts.

Zondag 12 februariSanto Antão
TrommelaarsPlaatselijk carnavalHet regent een beetje en er is laaghangende bewolking. Die wisselt wel en soms zijn de toppen van de bergen te zien, soms niet. Het regent hier nooit in februari. Later blijkt dat het ook op andere eilanden heeft geregend. Het regenseizoen is in oktober.
Gisteren hebben we van de gids gehoord dat er vanmiddag in het dal een feest is. Om een uur of twaalf wandelen we de berg af naar Hôtel Figueiral, richting Paúl. Het miezert nog steeds. In de buurt van Eito, na 1:40 uur lopen, horen we trommels. Een groepje mannen is aan het spelen en er zijn wat toeschouwers. Een paar duidelijk aangeschoten. Verder schijnt er niet veel te gebeuren. De mensen spreken geen Engels en wij geen Portugees. We besluiten terug te lopen. Na een kwartier komt er een prachtige zwart beschilderde man ons tegemoet. Hij draagt mooie sieraden en een rieten rokje. Er zijn twee mannen bij hem, ze spreken een beetje Engels, maar ze kunnen niet vertellen wanneer er wat gaat gebeuren.
Na een half uur lopen, houden we een busje aan die ons wel naar het hotel wil brengen. Het laatste stuk van de weg gaat steil omhoog en dat lukt niet met de slippende banden. We betalen de man en lopen het laatste stukje wel. Amper honderd meter komt hij ons weer achterop gereden, het is hem gelukt de berg op te komen en brengt ons verder weg.

Maandag 13 februariNaar Mindelo op São Vicente
Vandaag gaan we terug naar Mindelo op São Vicente. De boot gaat ’s middags om 16:00 uur. Het is gelukkig droog en we blijven in het hotel om wat te lezen. Rond het middaguur komt er steeds meer blauwe lucht en gaat de zon weer schijnen.
In een uur worden we naar Porto Nova gereden waar de veerboot vertrekt. Van de chauffeur krijgen we een anderhalve liter zelfgemaakte grogue mee om aan onze chauffeur in Mindelo te geven.
De tocht gaat voorspoedig, het waait wel stevig, maar daar heeft niemand last van. In vijf minuten worden we naar Luna Boutique Hotel (Hotel Elisa) gereden. Dat ligt bij het stadsstrand Laginha. Vroeger áán het strand, nu staat er een groot hotel in aanbouw voor.
Het waait hier weer hard. Dat merken we goed als we op het strand een biertje drinken.

Dinsdag 14 februariMindelo op São Vicente
WaterplaatsWe hebben besloten te gaan wandelen naar Salamansa, een dorp verderop. Via Google maps zien we dat we via wat binnendoorweggetjes er naartoe kunnen lopen. Onderweg hebben we mooie uitzichten op Mindelo en de baai. Een gedeelte van de weg is wat lastiger omdat het door de droge bedding van een rivier loopt. We doen er uiteindelijk twee uur over. In het dorp zien we een strand met wat windsurfers en twee strandtentjes. Hier drinken we wat. Voor het restaurant staan jongetjes armbandjes te verkopen, 1 voor 100 escudo’s. Wij hoeven ze niet. Als dat duidelijk is, willen ze euro-muntstukken omwisselen voor lokale escudo’s, gelukkig kunnen we ze daar wel bij helpen.
We besluiten dezelfde weg terug te wandelen. Als we aan de rand van het dorp zijn, bij het begin van het pad, worden we door een man en een vrouw tegengehouden. Ze spreken alleen Portugees, maar met wat gebaren erbij wordt ons duidelijk gemaakt dat het niet veilig is die kant op te gaan. We krijgen gebaren van het doorsnijden van de keel en ze wijzen naar de camera. We weten dat het in Mindelo 's avonds niet veilig is op straat, maar hier dus ook overdag niet, terwijl we hier een uurtje geleden binnen zijn komen lopen....
ZonsondergangWe besluiten het openbaar vervoer busje te nemen. We vragen wat het kost, terug naar Mindelo. Geen drol dus, € 3,00 voor ons samen. Het busje rijdt eerst nog een rondje door het dorp en vertrekt met slechts een paar mensen erin. We rijden de andere kant op van Mindelo, naar Baia das Gatas, zetten een paar mensen af in dorpjes in de omgeving en zijn na een half uur weer terug in de plaats van vertrek. De chauffeur drinkt nog een kop koffie, we rijden nog twee rondjes door het dorp om nog een paar mensen in te laden en vertrekken uiteindelijk definitief. Binnen 15 minuten staan we in Mindelo op de markt.
Hier gaan we lekker nog even zitten kijken naar de lokalen. Daarna op weg naar ons standaard bierterrasje bij de pleziervaarthaven. Hier ontmoeten we een Nederlands gezin. Ze zijn met een zeilboot op weg naar Martinique. Ze zijn verbaasd als we ze kunnen vertellen dat ze dan 30 dagen onderweg zullen zijn. Dat weten we, omdat we het daar toevallig een tijdje geleden met Cor en Saskia over hebben gehad. Wij vinden het een hele onderneming met twee hele kleine kinderen die oversteek te maken, maar zij geven aan dat ze gewoon 's nachts gaan slapen en het schip automatisch verder vaart.
Daarna nog even naar ons hotel en op Google maps gezocht naar een restaurant om te gaan eten. We denken iets leuks te zien. Als we het restaurant binnen komen, zien we direct dat dit top is: alleen lokalen, alleen een Portugese kaart en heel gezellig: Restaurante Familiar!