Donderdag 11 januari Ouidah
Eigenlijk zouden we nu in Grand Popo moeten zitten, maar omdat alle hotels vol zitten, blijven we in Ouidah. We rijden vandaag op en neer naar Grand Popo. Eerst stoppen we bij een brug over een zoetwatermeer waar mangrovebossen staan. De bevolking is aan het vissen.
Geld pinnen of wisselen blijft een probleem. De meeste automaten zijn alleen geschikt voor visa-kaarten. Automaten met meastro-logo, als ze er al zijn, werken meestal niet. Afgelopen dagen waren feestdagen en dan zijn de banken dicht, zodat er niet gewisseld kan worden. We vinden ook hier een bank, waarvan de atm niet werkt. Binnen kunnen we wisselen, maar daar staan mensen voor ons en het schiet voor geen meter op. We gaan weer. Sanny neemt het te wisselen geld mee en zal voor het wisselen zorgen.
In Grand Popo stappen we in een open boot en varen langzaam naar zee. We zien veel mangrovebossen, malachiet- en senegal-ijsvogels, roofvogels, zwarte ooievaars, witte reigers. We stappen een paar keer uit. Als we over het zand lopen, zien we verschillende kleurloze krabbetjes weg schuifelen. Verderop staan een man of tien aan een touw te trekken. In zee ligt een groot net, dat zij er uit moeten trekken. Zwaar werk. We zien zoutwinning en een schildpaddenbroedplaats. Veel schildpadden zijn er niet meer en hier beschermen ze de eieren.
Overal op het water zien we kleine vissersbootjes, die met lange palen worden voortgeduwd. We kopen in zo’n dorpje vier brokken harde karamel die met kokos is gemengd. € 0,15 per vier. Heerlijk zijn ze.
We lunchen buiten pal aan het strand. De drankjes worden elders gehaald, omdat ze hier veel te duur zijn. Dat kan blijkbaar zomaar.
In de tijd, dat wij op het water waren, heeft Sanny contante euro’s gewisseld. Kunnen we de lening aan Karin terug betalen en de pot extra spekken, omdat wij vaker wat meer drinken dan de rest.
Iemand heeft iets gehoord over nog een festival en dat blijkt op het Chachaplein. Het is een zang- en dansfeest voor de lokale bevolking. Men zit in een grote kring op plastic stoelen. In de kring staat een tafel en daarachter zitten de hoge heren en dames. Er is een zanger en trommelaars voor de opzwepende muziek. De toeschouwers hebben allemaal twee houten latjes die tegen elkaar geslagen worden. Een uur lang zingt men mee wat volgens ons maar één lied is. Een pauze van twintig seconden en begint het volgende nummer. Af en toe stappen een paar omstanders in de kring om even te dansen. De hotemetoten staan een paar keer en bloc op en dansen dan ook. We zien een paar toeristen die weer snel verdwijnen.
Na ruim een uur raken wat vrouwen in trance. Ze worden bijgebracht door water in het gezicht te sprenkelen en flink wat alcohol in de keel te gieten. Daarna worden ze afgevoerd waarbij sommige niet meer op de benen kunnen staan.

Vrijdag 12 januari Naar Cotonou, naar huis
Nou staan de Afrikanen bekend als liever lui dan moe, de jongen die omeletten brengt bij het ontbijt spant de kroon. Hij loopt zo langzaam, dat hij amper vooruit komt. Je wordt er moe van om naar hem te kijken. Sanny heeft de hele vakantie voortdurend op hotel- en restaurant lopen schelden, omdat er niets uit hun handen komt.
We wandelen de twee uur durende slavenroute. Er staan beelden langs de kant van de weg die het verhaal moeten vertellen, maar zonder uitleg van de gids kom je niet ver.
In het mangrovebos zitten mooie blauwe krabben.
Over de strandweg rijden we naar Cotonou. Het is een onverharde weg vol kuilen. Er zijn onderweg wat fetisj-dingen te zien, maar achterin in de bus vang je daar maar een glimp van op. We stoppen er niet voor.
In Cotonou gaan we naar de Dantokpa-markt, de grootste van West-Afrika en daarna rijden we naar het guesthouse van de eerste dag waar we allemaal kunnen douchen. Dat is wel lekker voor vertrek naar huis vanavond.
In een groot restaurant eten we ons afscheidsdiner in lekkere luie stoelen in de tuin. We bestellen met z'n vijven drie liter bier, dat in een mooie slanke biertap wordt gebracht. In het midden zit een ander glas met ijs, zodat het koud blijft en onderaan zit een kraantje voor de zelfbediening. Leuk.
Tegen middernacht vertrekken we van het vliegveld naar Parijs samen met de Groningers.

Zaterdag 13 januari Naar huis
Alles gaat voorspoedig. In Parijs nemen we afscheid van de noorderlingen. Wij hebben maar een uur overstaptijd, maar onze rugzakken komen netjes aan in Amsterdam.

Dit was een door Papillon-reizen georganiseerde reis.

Hier staan wat extra foto's in de fotogalerij.