Een dorpje in Nepal, Niger of Ethiopië. Je wandelt wat en ontmoet overal vriendelijke mensen. Ze zijn blij met wat ze hebben en willen datgene dat ze hebben met je delen. Kom thee drinken en je krijgt wat te proeven van de plaatselijke lekkernijen.
Kom daar eens om in Nederland. Kinderen met mobieltjes, iphone, ipad, laatste spelcomputer. Ouderen met één, liefst twee auto's (we kunnen niet zonder).
Kinderen brengen we het liefst met de auto naar school. En dan maar klagen dat het te gevaarlijk is om alleen naar school te gaan 
. De laatste mode is ook belangrijk, stel je voor dat je een half jaar achter loopt...
Het huis is de oudedagvoorziening, samen met de AOW en het pensioen, behalve als je alles hebt uitgegeven en alleen voor vandaag leeft.
Kinderen in ontwikkelingslanden zijn blij met niets. Spelen doe je met een oud blikje dat je als wiel gebruikt. Een kakkerlak of tor krijgt een touwtje om en daar kun je leuk mee spelen. Het broertje of zusje dat zelf nauwlijks kan lopen zeult rond met de kleine baby. Kinderen gaan of niet naar school, of lopen kilometers naar een klaslokaal verderop. Ouders zijn bezig om te overleven en zijn blij als ze in het levensonderhoud van vandaag kunnen voorzien. De kinderen zijn het huis van de westerse wereld, ze zijn de oudedag voorziening, want als zij groot genoeg zijn om te werken, helpen zij hun ouders.
En dan gaat het nu wat minder met onze economie. Kunnen we ons geen tweede (of derde) mobiele telefoon / auto / computer / vul maar in veroorloven. Dat natuurlijk nooit. Dan maar bezuinigen op ontwikkelingshulp, want die corrupte landen gooien ons geld toch maar over de balk is de indruk bij sommige mensen.
Denk na, laat je inspireren op een verre reis en zorg dat de ontwikkelingshulp op peil blijft.